Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         jak okiem ogarnąć, leżały szare pola niby olbrzymia misa
 2     1, 5 |       pola okólne, co wyczerpane, szare, odarte w odpocznieniu leżały
 3     1, 5 |    nizinnymi ziemiami wsiały mgły szare, kieby zgrzebne płótna,
 4     1, 9 |             wzdychali i podnosili szare, jak ta ziemia, twarze i
 5     1, 9 |         cna.~Dzień już przywierał szare, zmęczone powieki. gasnął
 6     1, 9 |          ta ziemia święta, a oczy szare niby te kałuże, co się jeszcze
 7     2, 16|     niemałe, a szkodniki leśne, w szare kapoty ze sznurami czarnymi
 8     2, 20|        twarz, ale spotkawszy jego szare, zimne, nieubłagane oczy
 9     2, 22| okaleczałe dusze!~Cóż ta to życie szare i nędzne, cóż ta ten dzień
10     2, 23|       dale majaczyły jakoby przez szare, rozwleczone dymy, że świat
11     2, 23|          przez dnie udręki, przez szare, długie, puste dnie, aż
12     2, 25|         dać!- krzyczeli, a twarze szare, chmurne, zasępione rozbłysły
13     3, 26|            na wyżach, jakieś pola szare, przesiąkłe rosą, wyleniały
14     3, 26|       wsie dalekie, wsie kieby te szare liszki przywarte do ziemi,
15     3, 26|       świetle ostro wyrzynały się szare i utytłane kiej ścierki
16     3, 26|        dzieuchy popstrzyły wapnem szare ściany i pofarbowały ramy
17     3, 31|           równiuśkie, drżące nici szare jakby się odwijały z jakiegoś
18     3, 31|         deszczyk siepał od rana i szare, ciężkie niebo przygniatało
19     3, 32|      maluśki: A, a, a! kotki dwa! szare bure obydwa!... Wróci tatulo,
20     3, 35|       sosen, białe gzła brzózek i szare, wielgachne dęby.~Kobiety
21     4, 37|         westchnęła tęskno.~Ale że szare, wilgotne przesłony obtulały
22     4, 37|          w chałupach.~Przemglone, szare niebo wisiało nisko, jakby