Tom, Rozdzial

 1     1, 11|       lasy się przysunęły, że i poniektóre drzewa mógł rozeznać...~
 2     3, 26|         spod wody spienionej, i poniektóre już drzewa co bliższe srebrzyły
 3     3, 26|        przychodzi rodów, że już poniektóre zległy, krowy się też cielą,
 4     3, 27|       mrokach utopiona, że jeno poniektóre chałupy bardziej przy drodze
 5     3, 30|        modlickim dworze, jak to poniektóre dziedziczki się głodzą i
 6     3, 31|  rozpalone, prawej zwiesny dni.~Poniektóre wlekły się cichuśko, kiej
 7     3, 32| Rzekliście! Ale po prawdzie, co poniektóre, choć lata mają, rozumu
 8     3, 32| świątecznie postawały kupami, a poniektóre wyglądały tęskliwie za mur,
 9     3, 32|       ku tym wytęsknionym. Jeno poniektóre dzieuchy i chłopaki nie
10     3, 33|       przed dziećmi zbierane, a poniektóre to i świąteczne wełniaki
11     3, 34|       nawet płakaniem, boby już poniektóre całe wieki ostawały między
12     3, 35|   plecami, kiej przechodziła, a poniektóre spluwały za nią; przyjaciółki
13     3, 36|    pacierz mu się rwał, iż jeno poniektóre słowa mamlał bezdźwięcznie.~
14     4, 37|   ostało przed chałupą, kaj już poniektóre gospodynie pocieszały Hankę,
15     4, 37|     wynoszące się ze ziemi, zaś poniektóre drzewiny, samotnie stojące,
16     4, 37| obcierał oczy, a często gęsto i poniektóre płaczem buchały serdecznym.~
17     4, 39|       leciały do kum na poredę, poniektóre krzykały do się przez płoty
18     4, 40|         Jak to wyrosła, już się poniektóre skłębiają na główki.~- Żeby
19     4, 42|  zatańcowali w ciasnej izbie, a poniektóre, co ochotniejsze, to prosto
20     4, 43|         błota na drodze, bo już poniektóre dachy zaczynały się kurzyć
21     4, 43|         ćmił na okapie, że jeno poniektóre głowy można było rozeznać
22     4, 44|        go w obronę, na próżno i poniektóre za nim się ujmowały. Grzelowe