Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        Piękna kobieta - pomyślał i odszedł śpiesznie, bo mu uderzyło
 2     1, 5 |            zapłać, Macieju.~Boryna odszedł, a Jagna raz jeszcze rozwinęła
 3     1, 7 |          krzywdy mu nie czyńcie.~I odszedł Pan Jezus we świat tyli.~
 4     1, 11|           ci zasie - warknął wójt.~Odszedł markotny, butelkę do piersi
 5     1, 11|   kornpanił się i na umor pił.~Kto odszedł, to odszedł, kto się zmęczył,
 6     1, 11|          umor pił.~Kto odszedł, to odszedł, kto się zmęczył, odpoczywał,
 7     2, 14|            bliżej.~- Kiej śpik mię odszedł.~Leżał wznak, z rękami pod
 8     2, 20|            mi kowal sanie podkuwa.~Odszedł wielce uradowany myśląc,
 9     2, 24|          już był do cna przytomny. Odszedł go śpik, a jeno jakiś ciężki,
10     3, 28|           strach, by w gniewie nie odszedł, że pocałowała go w rękę
11     3, 30|           rozpoznał, ale na pokoje odszedł, przysyłając jeszcze przez
12     3, 33|            trza rychło postanowić.~Odszedł cicho, że ani spostrzegła,
13     3, 34|         westchnął, przeżegnał go i odszedł.~- Prawda, co ojcu jakby
14     4, 40|          okna, śpik już ją całkiem odszedł, parzyła ją pierzyna i poduszki
15     4, 43|            leżała spokojnie, Witek odszedł, ale zaglądał do niej co
16     4, 44|            a chłopu zasię.~Płoszka odszedł wielce sfrasowany, pisarz
17     4, 44|     zawołał Grzela, wójtów brat, i odszedł na stronę, kaj stał Antek,
18     4, 44|         krzyknął zuchwale Antek.~I odszedł wolno ku wsi, spozierając
19     4, 46| nawytrząchał pięścią, nasobaczył i odszedł, a że już było do cna pociemniało
20     4, 48|         drażniła nieco ta rozmowa, odszedł dalej aż pod niski pleciony
21     4, 48|         Rozpoznał ich po głosach i odszedł z uśmiechem, lecz po paru
22     4, 48|             A to dziw me rozum nie odszedł.~Łzy błysnęły jej u rzęs