Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         skądże by, gospodarzu? - odpowiadał wolno rozlazłym, jęczącym,
 2     1, 4 |       pieniądze.~- Słać śle... - odpowiadał myśląc o czym innym.~- A
 3     1, 4 |        musiała, ale że nikto nie odpowiadał, wykrzyczała się i poszła
 4     1, 5 |    czapki i głośnym: "Na wieki!" odpowiadał na pozdrowienia wymijanych
 5     1, 5 |        jadły konie, a półgębkiem odpowiadał kupcom:~- Powiedziałem siedem,
 6     1, 9 |   litanie imion - a co przerwał, odpowiadał mu głośny pacierz, mówiony
 7     1, 10|        Antka, na obelgi z rzadka odpowiadał, bych ino dziwowiska la
 8     1, 10|        podniósł się, ale nic nie odpowiadał... i zaczął się wolno ubierać...~-
 9     2, 14|          trzeba ich, trzeba... - odpowiadał nie myśląc o tym.~- Idź,
10     2, 17|          puścił, na pozdrowienia odpowiadał, rękę podawał, siedzieć
11     2, 19|        nim dogadać, gdyż nic nie odpowiadał, opuścili go wszyscy. Siedział
12     2, 20|         i na lementarzu Rocho! - odpowiadał śmiało Witek, aż go ksiądz
13     3, 27|       wieś cała, tyle ludzi... - odpowiadał wymijająco nie patrząc jej
14     3, 33|     wykręcał się i ni to, ni owo odpowiadał.~Dopiero Grzela, wójtów
15     3, 34| Częstochowie byłem na odpuście - odpowiadał, gdy napierali ciekawie,
16     4, 37|          ja wszystko wyrychtuję.~Odpowiadał kowal, któren chociaż twarz
17     4, 41|          nasrożony, że nawet nie odpowiadał na Nastusine łzawe szepty.
18     4, 42|         naszczerzyć, ale Szymek, odpowiadał coraz niecierpliwiej, że
19     4, 45|       różne ciekawe rzeczy i rad odpowiadał, zaś w końcu rzekł pobłażliwie:~-
20     4, 45| Nieprawda, mówię wam przecież! - odpowiadał zniecierpliwiony.~- To i
21     4, 47|     kieby rozwścieklone psy.~Nie odpowiadał na jego zaczepne i często
22     4, 49|        ich do siebie naczelnik - odpowiadał Mateusz.~Gdy przeszli, stara