Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |   zapłać! - odrzuciła wesoło i modre, ogromne oczy podniosła
 2     1, 5 |       ta święta monstrancja; a modre jako to niebo po deszczu;
 3     1, 5 |        lnianych włosach; a one modre oczy tak rozgorzały z radości,
 4     1, 9 |     szeroko otworzył i te oczy modre i stojał nieruchawy jako
 5     1, 10|         dyszącą namiętnie, jej modre oczy i te usta pełne i tak
 6     1, 11|       niej zagrała, aż się jej modre oczy lśniły i białe zęby
 7     2, 13|     wskroś przejęły, że ino te modre oczy same jedne w nim jaśniały.
 8     2, 14|        tamtej oczy, w Jagusine modre oczy.~
 9     2, 19|  prężyła i przywierała te lube modre oczy, to się już był całkiem
10     2, 22|  policzkiem o kądziel, utopiła modre, ołzawione oczy w Rochowej
11     3, 27|       zmartwiałe czuby drzew w modre obleczenia, zaś resztki
12     3, 30|      się już rozwierał kiej to modre oko, jeszczech bielmem śpiku
13     3, 30|   kiejby zorza się widziała, a modre oczy niby gwiazdy jarzyły
14     3, 32|       jeno na nią jedną: w jej modre, zwilgotniałe oczy, kieby
15     3, 35|       prędko, zaglądając w jej modre, przepłakane oczy, a żal,
16     4, 37| powtórzyła i łzy napełniły jej modre oczy, a ciężkie wzdychy
17     4, 40|     raz widział przed sobą jej modre oczy i lśniące zęby, i te
18     4, 45| podniósł głowę, to widział jej modre, błyszczące oczy wlepione
19     4, 45|     się i zajrzał głęboko w te modre przepaście; modlitwę miała
20     4, 48|  przysłaniając niby diamentami modre nieba oczów.~- Jagusia! -
21     4, 48|        przepaści ogniste, oczy modre jak niebo i jak niebo niezgłębione,
22     4, 49|        i rozwieję przelatywały modre łyskawice, leciały niby