Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         te jesienne podorówki.~- Idźcie z Bogiem, idźcie - szeptał
 2     1, 1 |    podorówki.~- Idźcie z Bogiem, idźcie - szeptał zakłopotany podnosząc
 3     1, 2 |  pożywienie i somsiedzką radę.~- Idźcie z Bogiem, a pomyślcie, cośwa
 4     1, 4 |   namiętnie.~- Mówię po dobremu: idźcie sobie, Jagustynko, skądżeście
 5     1, 4 |        jego złodziej nie jest.~- Idźcie już sobie, czas spać...
 6     1, 6 |      zadygotała ze wzruszenia.~- Idźcie już... czekają na was...
 7     1, 6 |        jeszcze kto nas obaczy... idźcie...~- A przyjdziesz?~- Przyjdę...
 8     1, 10|          tu moja, to razem z nią idźcie do starego rozmówić się
 9     1, 10|       więcej!~- Jak wam krzywda, idźcie se poszukać lepiej!~- Nie
10     1, 12|          A bom to nie gospodyni! Idźcie no do izby, Gulbas z Szymonem
11     2, 14|        jakby go świnie spyskały .Idźcie do chałupy dzieci pilnować .~
12     2, 14|       zajrzyj, Nastuś, do nas.~- Idźcie z Bogiem, przylecę którego
13     2, 18|        zagadnął naśmieszliwie.~- Idźcie pytać, to wiedzieć będziecie,
14     3, 29|       Cichocie!... - wołał.~- To idźcie do wójta i przedstawcie,
15     3, 30|     woził, tak go śpik morzył.~- Idźcie do dom, bo tam na was czeka
16     3, 33|   skrobała ziemniaki na ganku.~- Idźcie, ojciec ta sami leżą. Hanusia
17     3, 36|      łąkę - objaśniał Filip.~- A idźcie dzisiaj za rzekę, przy kopcach,
18     4, 37|     rozbabranego.~- Wyręczę was, idźcie, Jambroży - namawiał kowal,
19     4, 37|     wrzasnął na chłopa. - No, to idźcie z Bogiem - zwrócił się do
20     4, 39|         o tobie dziedzicowi. No, idźcie z Bogiem, a pamiętajcie:
21     4, 39|    syknęła wójtowa wyzywająco.~- Idźcie no swoją stroną i ludzi
22     4, 45| przyduszonym, urywanym głosem:~- Idźcie swoją drogą... ze mną nie