Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |            z trudem łeb, zaryczała głucho i... padła z przerzniętym
 2     1, 2 |   przelewała się do rzeki i waliła głucho na młyn, i nawrócił na drugą
 3     1, 3 |       niesprawiedliwość... - mówił głucho i obzierał się znacznie
 4     1, 5 |         nisko nad polami i krakały głucho, długo, żałośnie... a za
 5     1, 5 |         krążyły nad ziemią kracząc głucho - jakoby pieśń zimy śpiewając
 6     1, 5 |   topolowej drogi, co ino szumiała głucho i pojękiwała jakby z zimna,
 7     1, 6 |           i w pół morza - mruknęła głucho Jagustynka i zamilkła, bo
 8     1, 6 |        było ciężko, a górą szumiał głucho wiatr i bił w drzewa na
 9     1, 9 |            bo dzwony wciąż jęczały głucho, a z drugich wsi już szli
10     1, 9 |         ino tupot nóg się rozlegał głucho, ino te drzewa przydrożne
11     1, 10|           baranów. Staw pomrukiwał głucho, a czasami chlustał wodą
12     1, 11|       rwały się, plątały i huczały głucho w oślepłej izbie.~A ciągnęły
13     2, 13|         Ale posępnie było, szaro i głucho.~A skoro jeno przedzwonili
14     2, 13|   monotonne capanie cepów dudniało głucho jak gdyby spod ziemi. Drogi
15     2, 13| zestrachane oczy, darmo porykiwało głucho.~- Jezu!... Na tom cię,
16     2, 16|    zmartwiałych z zimna! - Pusto i głucho się czyniło na tych nie
17     2, 17|         wesoło buzował na kominie, głucho jej jakoś było, mimo ciągłego
18     3, 27|         drzewinami, iż poszumiwały głucho i smutnie: szło znowu na
19     3, 31|   przedzwonili na mszę, zadudniały głucho drogi, a spod sinych rzadkich
20     3, 35|           Tylko u Dominikowej było głucho i pusto: nikt się nie pokwapił
21     4, 43|            również stał zawarty na głucho, więc naród przywiedziony
22     4, 46|         nad nimi brzozy, zaszumiał głucho bór i polami poszedł chrzęstliwy