Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |        to mi cięgiem spokoju nie dawał. O biedna ja sierota, biedna!...
 2     1, 4 |      przy układaniu, leżał Kuba, dawał baczenie na inwentarz i
 3     2, 17|     zbierał, do dom zwoził; jeść dawał, lekował i może jeszcze
 4     2, 18|           I po dziesiątku czasem dawał i... - wybuchnął płaczem
 5     2, 19|     wszystko miarkował, jeno nie dawał tego poznać po sobie.~W
 6     2, 19|  zgodzili z dziedzicem.~- Jakże, dawał po dwie morgi, kiedy się
 7     2, 19|      całej kompanii. Żyd chętnie dawał i każdą kwartę dwa razy
 8     2, 20| nieufności i prawie mimo woli, a dawał ciągłe baczenie na każdy
 9     2, 20|       jątrzył cięgiem, mało jeść dawał, podszczuwał, że nocami
10     2, 25|        Nikt temu zrazu wiary nie dawał, bo skoro do tela nie rąbał,
11     2, 25|   jeszcze nikto wiary pełnej nie dawał, ale wszyscy byli pewni
12     2, 25|      nikomu z naszych roboty nie dawał, dwór cięgiem na nas nastaje
13     3, 30|      mając czujne oko, nogą znać dawał, by zaczynać, a smykiem
14     3, 31|           jakbyś samemu Jezusowi dawał! No, mówię wam, że choć
15     3, 32|      ucieszony powrotem chłopów, dawał na bórg, ile kto ino chciał,
16     3, 33|      kupcami posyłał, bo Niemiec dawał jeno po sześćdziesiąt rubli
17     4, 37| człowieku?...~A bych ci kto raje dawał - opuścić je musisz.~Bych
18     4, 37|       Bych ci kto wszystkie moce dawał - śmierć ci je wydrze.~Bych
19     4, 41|          się w jarzmie kiej wół, dawał się wszystek tej pracy,
20     4, 41|        Obaczycie, jak sobie radę dawał będę! - gadał prędko Szymek. -
21     4, 41|          i dobrego słowa jej nie dawał.~A już było najciężej, kiedy
22     4, 44|        sąsiadowi, kto folgę jeno dawał wątrobie, kto zaś la samego