Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |        Szymek, syn Dominikowej; czapkę powiesił na rękach złożonych
 2     1, 3 |        raz przecykając zdzierał czapkę ze łba, żegnał się nabożnie
 3     1, 4 |       mimo nad łąkami, nacisnął czapkę i wielkimi krokami poszedł
 4     1, 4 |     urzędnikami trzyma, o staję czapkę przed dziedzicem zdejmuje,
 5     1, 5 |     zuchowato, bakierując nieco czapkę...~- Wnetki by cię tu godziły
 6     1, 5 |      już bez targu zapłaciła za czapkę.~- Sprzedaliście krowę? -
 7     1, 7 |      słychać! - zawołał wesoło, czapkę zdjął i witał się ze wszystkimi
 8     1, 8 |     wnet, a Jędrzych nadział mu czapkę i wyprowadził na drogę,
 9     1, 10|        kowal stał przy kowadle, czapkę miał na tyle głowy, ręce
10     1, 12|  Wciągnęli go wnet do izby.~Żyd czapkę zdjął, kłaniał się ze wszystkimi
11     2, 15|   zrobią!- powiedział biorąc za czapkę.~- Ociec nie mogliby to
12     2, 16|          mówił ostrzej, ale już czapkę cisnął na skrzynię.~- Do
13     2, 16|       trzyma, a we trzech jedną czapkę mają - ci szli kupą, milczkiem,
14     2, 18|      pochwalił Boga, otrzepywał czapkę o buty i rozglądał się po
15     2, 18|         znowu kożuch chłopski i czapkę też! Cudak ci jakiś abo
16     2, 20|         zażył tabaki i nakładał czapkę. - Na zgodzie opiera się
17     2, 24|         zalał duszę, że chwycił czapkę i uciekł z chałupy.~Długo
18     2, 24| wszystkiemu światu!...~Nacisnął czapkę i poszedł do karczmy.~
19     3, 27|        na miejscu powiesił i za czapkę wziął.~- To jutro poszukam...
20     3, 28|         i wielce rozgniewany po czapkę sięgał.~- Już mi we świat
21     3, 31|   urwały! - narzekał Jambroż po czapkę sięgając.~- Józka, urznij
22     3, 34|        figura, Michał.~Nacisnął czapkę i wyszedł trzaskając drzwiami.~-