Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |          czarne, spieczone żużle - wyraźnie już zdychała~- Nie ma co,
 2     1, 4 |           stoi w gazecie wypisane, wyraźnie jak wół... Nie tak ludzie
 3     2, 15|         poganiał, a z nim to jakby wyraźnie zwady szukał, że ino, ino
 4     2, 17|            do poduszek... to znowu wyraźnie, głośno słyszała: "Wyjdź!
 5     2, 18|        najlżejszy szelest słyszała wyraźnie; mleko siurkało raz po razie
 6     2, 18|         głowie obracał, aż w końcu wyraźnie z tego wyszło, że dziedzic
 7     2, 19|        człowiek widniał z osobna i wyraźnie jako ten bór, z którego
 8     2, 21|             w których słychać było wyraźnie jakieś dalekie, ciężkie
 9     2, 23|         cień wysoki zamajaczył tak wyraźnie, że zerwali się na równe
10     2, 24|         słowo księdza słychać było wyraźnie. Opowiadał o Męce Jezusowej,
11     3, 27| niespodzianie.~- Hanka!~Powiedział wyraźnie i mocno, aż struchlała w
12     3, 27|    wzruszenia.~- We zbożu...~Mówił wyraźnie, odpoczywając po każdym
13     3, 29|     podziać.~- To nie psia robota: wyraźnie znać odkrojenie nożem...
14     3, 32|   trzepnąwszy weń palcami rzekł:~- Wyraźnie stoi o tym jak wół... "Tak
15     3, 32|         drzewa przydrożne, kaj już wyraźnie bielały się kapoty chłopskie.~-
16     3, 34|            głos z Jambroża górował wyraźnie nad drugimi w różnych miejscach,
17     3, 35|          mówił po polsku, głośno i wyraźnie - by was prosić po dobroci,
18     4, 40|            byłaby dała głowę, jako wyraźnie roznoszą się jakieś głosy
19     4, 41|            drugie potwierdzali, że wyraźnie stronią od siebie i nikaj
20     4, 44|            zaczął czytać z wolna i wyraźnie.~Czytał już może z pacierz
21     4, 45|       znowu czytać, ale już wolno, wyraźnie i słowo po słowie: o polach