Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         się gdzieś niedaleko, aż wrony poderwały się z krzykiem
 2     1, 2 |         żniwa wieprzak zdechł... wrony gąski tak przebrały, że
 3     1, 4 |        tobą! - Wskazał oczami na wrony lecące mimo nad łąkami,
 4     1, 5 |        po stodołach i brogach, a wrony siadały na kalenicach, to
 5     1, 11|       Ale na pogodę nie szło, bo wrony tłukły się koło domów i
 6     2, 13|          z rozwianą szerścią, to wrony z krzykiem przejmującym
 7     2, 13|         ale niebo spochmurniało, wrony tłukły się koło domów i
 8     2, 13|        się o ścianę i patrzył na wrony, co się zleciały na rozgrzebany
 9     2, 15|     melancholijnie.~- To i białe wrony pono są, ino że nikto ich
10     2, 18|      torowały sobie drogę, nawet wrony pokazały się w obejściach,
11     2, 24|     ozorami, nowiny krążyły kiej wrony z komina do komina, a w
12     3, 27|          ptaki zamilkły, jeno że wrony, czające się złodziejsko
13     3, 30|     krzyki dzieci, odganiających wrony od kurczątków.~Mój Jezu,
14     3, 31|    zabielił podogoniem z ozimin; wrony łaziły stadami po ugorujących
15     3, 32|          skulały zziębłe kwiaty.~Wrony kołują górą, to plucha przejdzie! -
16     3, 32|          kiejby na zwiady, a zaś wrony uciekały z kalenic i niesły
17     3, 32|        gruchali rozgłośnym, jaże wrony z gniazd wylatywały na pola,
18     3, 34|        Zaczynaj, Grzela, to kiej wrony na deszczu tak siedzita!~
19     4, 40| omdlałych skrzydłach i zaziajane wrony przefrunęły.~Skowronki śpiewały
20     4, 40|       którą chycił la Pietrusia!~Wrony wylazły z lasu, maszerowały
21     4, 41|          rola szła pod pszenicę.~Wrony łaziły bruzdami wydziobując