Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |    puściła mu się krew, krzyczał wniebogłosy i cudem jakimś się wyrwał,
 2     1, 3 |       nagimi nóżkami i krzyczało wniebogłosy.~- Wielmożny sąd sam obaczy,
 3     1, 10|     głową tłuc o ścianę i ryczeć wniebogłosy!~- A żeby to siarczyste
 4     1, 10|   matczynego wełniaka i krzyczał wniebogłosy, młodszego tuliła do piersi
 5     1, 12|          że Kuba zaczął krzyczeć wniebogłosy.~- I panna przy rodach tak
 6     2, 14|          się płaczem i krzyczała wniebogłosy pod ścianą.~- Wygnali me!
 7     2, 21|     szarpały, że choćby krzyczeć wniebogłosy, a łbem tłuc o ścianę!~-
 8     2, 24|   przedzierać naprzód i krzyczeć wniebogłosy:~- Oboje winowaci, oboje
 9     2, 25|     przytulił do piersi i zaczął wniebogłosy krzyczeć:~- Ociec! Zabili
10     2, 25|       stąpić nie mógł i darł się wniebogłosy, kiej go przenosili, Kobus
11     3, 30|        tak srodze spławili, jaże wniebogłosy wrzeszczała... Zaś potem,
12     3, 31|   Balcerkowa z córkami darła się wniebogłosy, że jej konia wyprowadzili
13     3, 32| ziemniaki, a dzieciak wrzeszczał wniebogłosy mimo zabawiań starszych
14     3, 33|        drodze bijąc a wrzeszcząc wniebogłosy.~Czasem ktosik wyrywał się
15     3, 33|   umyślnie przed wójtów krzycząc wniebogłosy, jako już Bartek umiera,
16     3, 35|         kopać w zajdy i krzyczeć wniebogłosy. Oganiał się jeszcze kiej
17     3, 36|         obiadu zaczął wrzeszczeć wniebogłosy.~Gdy Hanka przyleciała,
18     4, 37|           Hanka rozkrzyczała się wniebogłosy, Józka z rykiem tłukła się
19     4, 39|        głową o ścianę i krzyczeć wniebogłosy, jeno co się przemogła i
20     4, 44|       dziecko jęło się wydzierać wniebogłosy, kajś za domem gdakały wystraszone
21     4, 49|      lasy zwarte, rozchybotane i wniebogłosy szumiące.~Grzmoty już szły