Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |           ty marznij, kiejś wałkoń.~Trzasnął drzwiami i poszedł na swoją
 2     1, 3 |           bez świętej spowiedzi nie trzasnął! - rzekła cicho, z westchnieniem
 3     1, 7 |      skończyła, bo Mateusz splunął, trzasnął drzwiami i wyszedł prędko,
 4     1, 10|             obu zwymyślał jak psów, trzasnął drzwiami i wyszedł...~Ulżyło
 5     1, 10| rozwścieklony już teraz do ostatka, trzasnął go tak w pysk, aż rymnął
 6     1, 11|       zarzucił, poprawił kapelusza, trzasnął obcasami i z miejsca jak
 7     2, 13|        strachu, zerwał się na nogi, trzasnął butelką o stół, że w kawałki
 8     2, 18|                 Kieby piorun w nich trzasnął, tak się roznieśli, Antek
 9     2, 22|           warkotały, a czasem ogień trzasnął na kominie albo czyjeś westchnienie
10     2, 22|            mu pęta zdjąć z kulasów, trzasnął go zadnimi kopytami i na
11     2, 22|     zapłakała!~Kieby piorun w niego trzasnął!~Oto kiedy on wojował i
12     2, 23|         zerwał i nim stary ponowił, trzasnął go pięściami w piersi i
13     2, 25|            doń któryś z Wachników i trzasnął go cepami gdziesik w ramię,
14     2, 25|            Borowy właśnie w ten mig trzasnął Borynę kolbą przez łeb,
15     3, 28|        równe nogi, bo wiatr tak ano trzasnął wrótniami, że dziw się nie
16     3, 31|         Osłupieli, jak kieby piorun trzasnął gdziesik z bliskości, że
17     3, 35|        oszalałą zapamiętałością.~Aż trzasnął ją pięścią między oczy,
18     4, 39|        Hankę zemgliło, jakby ją kto trzasnął między oczy, ale papier
19     4, 41|            się, kieby go kto biczem trzasnął.~- Prawdę pytam! Trutkę
20     4, 43|      postronkami; i pierwszy piorun trzasnął kajś blisko, jaże ludzie
21     4, 43|           zwieszającej się nad wsią trzasnął piorun w stodołę wójtową.~