Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |           byś się nad drugie nie wynosił.~- I... inom bliżej ołtarza
 2     2, 13|     wszedł na kieliszek, wypił i wynosił się.~Dzień się już przetaczał
 3     2, 15|         dufał w siebie, zbyt się wynosił nad drugie i za nic je sobie
 4     2, 15|        nie będziesz się puszył i wynosił - wyrwało mu się jednego
 5     2, 15|    przyjacioły, kto się puszył i wynosił nad drugie, kto za dzieuchami
 6     2, 16|      obrastał ołtarze, z ław się wynosił i prawie sięgał czubami
 7     2, 16|          z paradą, a puszył się, wynosił i po ławkach przed: wielkim
 8     2, 20|         również, jako się zawżdy wynosił nad inne, puszył, za najlepszego
 9     2, 22|         Puszył się tym Jastrząb, wynosił nad drugie, biedotą pomiatał,
10     3, 29|      albo zboża jakiego ćwiartkę wynosił, a Żydowica osobno na swoją
11     3, 30|          dołem zaś, nad ziemiami wynosił się już srodze rogaty miesiąc
12     3, 30|          Nie było wiatru i ogień wynosił się coraz wyżej, budynki
13     3, 32|    krzami rozkwitłych tarnin, że wynosił się kiej biała kopa, nastroszona
14     3, 32|   stodołę; jeden kościół, co się wynosił białymi murami ponad wszystko
15     3, 34|      biel przybrane, zaś w końcu wynosił się czerwony baldach, a
16     3, 34| krzykając na Żyda, by im napitki wynosił.~Że prawie sama młódź przepełniała
17     3, 35|        jakby niebieską pajęczyną wynosił się ponad strzechę.~Jagna
18     3, 35|      stada, dym niebieską strugą wynosił się pod borem z jakiegoś
19     3, 36|        było jak w dzień, księżyc wynosił się już nad chałupą, że
20     3, 36|         wołają.~Żuraw studzienny wynosił się tuż przed nim, cień
21     4, 37|        tą mgłą modrawą, w której wynosił się straszliwy majestat
22     4, 38|          wszystką duszą tęskliwą wynosił się kajś jaże w niebiosy,
23     4, 38|         tym skończyć się musi.~- Wynosił się, puszył, przewodził,
24     4, 44|        Rudy, pucołowaty pomocnik wynosił papiery na stół i cięgiem