Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |            twardą ziemię, a czasem suchy dźwięk żelaza o kamień.
 2     1, 3 |          kobiet miądliło zawzięcie suchy len, aż mgła pyłów wisiała
 3     1, 3 |           urodną, opaloną twarz.~- Suchy, córuchno, co? - pytała
 4     1, 3 |    obmacując obmiądlone garście.~- Suchy kiej pieprz, jaże się łamie... -
 5     2, 13|       dobrał kogo do jęczmienia, a suchy i dobrze, letko się otrzaskuje... -
 6     2, 14|            sypał się mrok modrawy, suchy i dziwnie przejrzysty, niebo
 7     2, 15|            śniegu, wyprostował się suchy, wysoki a przygarbiony chłop
 8     2, 18|          przygarbiony nieco, siwy, suchy jak wiór; twarz miał poradloną
 9     2, 18|            w poprzek drogi, kurzył suchy, miałki śnieg, kieby kto
10     2, 19|       wtórował Wojtek Kobus, chłop suchy, mały a tak zapalczywy,
11     2, 21|    swarliwy, śnieg prószył drobny, suchy a ostry kiej kasza ledwie
12     2, 21|            zabiegał z przodu, darł suchy śnieg pomieszany z piaskiem
13     2, 25|           deszcz ustał, ino zimny, suchy wiatr pociągał od lasów
14     3, 27|        życia, świt jeno skrzył się suchy i przyodziewał zmartwiałe
15     3, 32|   czerwieniły się kobiety pierące. Suchy, leciuśki wiater ledwie
16     3, 32|         mokro, ale że mówią, co na suchy rok idzie, to może się uda. ~-
17     3, 34|           daleki grzmot zahuczał i suchy, palący wiater zakręcił,
18     3, 36|            wszystko w pamięci kiej suchy piasek w garściach, jeno
19     4, 40|            po ziemiach baraszkował suchy i gorący wiater przewalając
20     4, 43| roztęskniona.~- A ja co? ten badyl suchy, o któren nikto nie stoi -
21     4, 48|        runął im nad głowy twardy i suchy głos:~- Jasiu, do domu!~