Tom, Rozdzial

 1     1, 2 | monotonny łopot cepów w jakiejś stodole.~- Antek, urąb no pieńków,
 2     2, 15|       by się nie przeziębiła za stodołę wychodzić...~Gruchnęli śmiechem
 3     2, 20|          młócił z Pietrkiem i w stodole robił koło zboża, krokiem
 4     2, 20|  wyszedł w podwórze. Chłopaki w stodole na klepisku szykowali sanie
 5     2, 24|      Bóg ta wie - w Dominikowej stodole się schodzili, juści, że
 6     2, 25|       za przełaz, pod Płoszkową stodołę.~Już tam Antek był.~- Dyć
 7     3, 32|     mruknął złego i pojechał.~W stodole nowa zgryzota: w kupie ziemniaków,
 8     3, 32|       kajś niekaj dojrzał szarą stodołę; jeden kościół, co się wynosił
 9     3, 32|     przyszło do tego, że kiej w stodole nabierała w opałkę sieczki,
10     3, 33|          a chłopaki rajcowały w stodole. Nie wierzyła mu juści ani
11     3, 34|   naraił. A hula cięgiem, pije, stodołę sobie postawił, konia przykupił,
12     4, 40|         powrócił. Śpi se tera w stodole.~I śmiały się jej oczy i
13     4, 41|        poderwał się i frunął na stodołę i długo tam stojał klekocąc
14     4, 41|         sadzenia, wiater obalił stodołę, a do tego synowa po rodach
15     4, 41|          Antek wyciągnął wóz za stodołę, aby go przyrychtować i
16     4, 41|        cofając się cieniami pod stodołę i dopiero za węgłem śmiało
17     4, 41|    szlochała wspierając głowę o stodołę.~Usadził ją przy sobie na
18     4, 42|         matka rzekła:~- Ostań w stodole, kaj ta będziesz się tłukł
19     4, 43|      nad wsią trzasnął piorun w stodołę wójtową.~Buchnęły płomienie
20     4, 44|   pozwoleństwa nie puszczą i za stodołę.~- Kiej takie wielmożne,
21     4, 46|         uradzić, zamknęli się w stodole, gdyż do chałupy cięgiem