Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |              białe chmury niby zwały śniegów, nawiane przez wichry i
 2     1, 1 |   wschodzących... to gęsi niby płaty śniegów bieliły się na wytartych,
 3     2, 13|             stratowanych i wyżartych śniegów, gdzieniegdzie ino po dołkach
 4     2, 13|          biło białawe, zimne światło śniegów; lodowe, smutne brzaski
 5     2, 13|            ani go było rozeznać spod śniegów.~Antek wziął się ostro za
 6     2, 14|               sady ledwie widne spod śniegów i te szarzejące nieskończone
 7     2, 14|               pochylone pod ciężarem śniegów, uśpione, niepojęte w tej
 8     2, 18| gdzieniegdzie brali się do odwalania śniegów sprzed chałup, rąbali w
 9     2, 18|           się nad groblami i garbami śniegów; miejsce zaś było nieco
10     2, 19|             suchych, przemarzniętych śniegów biły ostygłe, lodowate brzaski,
11     2, 21|            co trochę podrywał tumany śniegów, zakręcał z poświstem i
12     2, 21|        lodowe brzaski biły z dołu od śniegów, zaś w górze, przez strzępiaste
13     2, 21|             ptactwo tłukło się wśród śniegów, lejących się wzburzonymi
14     2, 21|              się przez grubą pokrywę śniegów, wiszącą na czubach niby
15     2, 21|       niezmożony, zgarniał całe góry śniegów i niby tą białą chmurą prał
16     2, 21|        polach i wskróś skołtunionych śniegów przewijały się ślepe smugi,
17     2, 21|          przyczajona wskroś wichrów, śniegów, tumanów - wskróś świata.~
18     2, 23|        wybłyskiwały widmowe bladości śniegów, to jakieś lodowe, wilgotnawe,
19     2, 25|               a wszędy, na płachtach śniegów podeptanych, niby na tych
20     3, 26|             tliły się ostatnie płaty śniegów, żółte bazie na poniektórych
21     3, 26|       źdźbłach ozimin ślady wielkich śniegów i wód roztopowych.~- Wycierpieli