Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |      Jezus kochany! - szeptała przystając przed wstążkami, które uwieszone
 2     1, 10|        pełna! - szepnął ksiądz przystając przy topoli, skąd było dobrze
 3     1, 10|        i pluchy nowe - szepnął przystając na moście i spoglądając
 4     2, 18|  wymalował? - zawołał zdumiony przystając przed wycinkami, jakie były
 5     2, 23|      Tyle jeno rzekli, czasami przystając, aby odetchnąć.~Zapierało
 6     2, 23|        się trwożnie co chwila, przystając z zapartym tchem i nasłuchując,
 7     2, 24|       może! - szepnął wreszcie przystając. - Sprawied1iwie mówił!
 8     3, 29|   rozchodzić rajcując głośno i przystając przed chałupami.~Rocho zaś
 9     3, 29|        z nim?... - wykrzyknęła przystając nagle, by tchu złapać.~Sczerwieniła
10     3, 30|        ręce rozwodząc, czasami przystając bezradnie i tocząc rozpalonymi
11     3, 31|      cały dom, na węgłach jeno przystając i przy każdym z osobna mówiąc:~-
12     3, 32|    wróci! - potwierdziła sobie przystając nagle.~Płomień ją ogarnął,
13     3, 32|    kręcić nad stawem, kołować, przystając coraz częściej, bo prawie
14     3, 35|   Jagusia!... - szepnął cicho, przystając pobok pod olszą.~Spuściła
15     3, 35|      rzekł Rocho po niemiecku, przystając, a za nim półkolem stanęła
16     3, 35|        skrzydła; szli gwarnie, przystając co chwila, któryś już śpiewał,
17     3, 36|        on siał niezmordowanie, przystając jeno niekiedy, bych odpocząć
18     4, 38| wyklinał.~Nadeszła na to Hanka przystając przy furcie.~- Szukacie
19     4, 41|     wolna kieby pod przymusem, przystając co trocha ze znajomymi,
20     4, 45|     gorąc - ozwał się pierwszy przystając nieco.~- To jest piec, to
21     4, 49|       uszami czujnie strzygł i przystając przy żniwiarzach Boga chwalił,