Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |      się coraz dłużej, niekiedy podnosiła łeb i porykiwała długo,
 2     1, 2 |     ruchami tylko Józia czasami podnosiła oczy na chłopaka - podziw
 3     1, 2 |     jucha, to urodna! - myślał.~Podnosiła czasem głowę, nasłuchiwała
 4     1, 7 |      taka kurzawa, taka ćma się podnosiła, co i świata widać nie było...~
 5     1, 11|      pokrajany i placki.~Wrzawa podnosiła się coraz większa, bo każden
 6     2, 13|    wieje! Sama to ostanę, co? - podnosiła głos bezwiednie i groźnie
 7     2, 14|         do ziemi, że ledwo nogi podnosiła. Ściemniał świat i śniegi
 8     2, 16|      otrząsała się z szarzyzny, podnosiła się i szła radosna, czująca
 9     2, 17|        Wyjdź! Wyjdź!..." aż się podnosiła i jakby szła w sobie, szła:..
10     2, 19| skrzenia. Mróz zaś brał srogi i podnosiła się taka skrzytwa, aż w
11     2, 25|   dziesięć, na krzyk zaś każden podnosiła taki wrzask, takie piekło
12     3, 26|   wschodzie i śpiesznie drepcąc podnosiła do słońca twarz szarą i
13     3, 27|         wschodnią stronę, która podnosiła się coraz wyżej niby ten
14     3, 29|        płachta jasna i obtulna, podnosiła coraz wyżej, że już coraz
15     3, 30|    Pojaśniał ją niekiedy, wtedy podnosiła na niego oczy podziwu pełne,
16     3, 33|     obejściu, już się parę razy podnosiła niecierpliwie: krowy ano
17     3, 34|     blademu niebu do słońca się podnosiła.~Aż liście trzęsły się od
18     4, 39|  podzielić między siebie, co? - podnosiła głos coraz silniej.~- La
19     4, 39|        sercu, że coraz bardziej podnosiła głowę i jakby na przekór,
20     4, 44|   kolebał polami, spieka jednak podnosiła się okruteczna, dogrzewało,
21     4, 45|        na polach muzyka koników podnosiła się raz po raz i przycichała,