Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |                i już nie wiedział, co począć, że uniósł się nieco, i
 2     1, 10|               nie wiedział, co z sobą począć, nie uspokoił się, gdzie
 3     2, 13|         wyrobek iść, markotno, ale co począć, co? Żeby to ona chłopem
 4     2, 13|           bezradnie, nie wiedzący, co począć... gdzie iść... co się stało? -
 5     2, 19|              na te poręby.~A teraz co począć?~Zima była sroga, mało któren
 6     2, 19|              nie gdzie indziej.~Co tu począć, kiej oba się zarówno widzą
 7     2, 19|              się.~To i cóż miał stary począć, klął, przygadywał, zapowiadał,
 8     2, 22|               bo już nie wiedział, co począć, opadły go zwierzaki, nie
 9     2, 25|            niewolił ją, to i cóż było począć, mężowy chleb, mężowa wola,
10     2, 25|           postronku... To i cóż miała począć ze sobą? co? Kiej nie poredziła
11     3, 26| sprawiedliwości znikąd, to i co miały począć? do kogo iść ze skargą?
12     3, 31|             nawrotem, nie wiedząc, co począć, bezradni i do cna wystraszeni,
13     3, 31|            naród już nie wiedział, co począć i jak zapobiec kradzieżom.
14     3, 35|         papier, nie wiedząc, co z nim począć.~- Przeczytam - rzekł Rocho.~
15     3, 35|          pobok, nie wiedząc, co z nim począć, zaś Jędrek, zebrawszy właśnie
16     3, 36|            przed nim, nie wiedząc, co począć, gdyż naraz przechylił się
17     4, 41|       trwożnie, nie wiedząc zgoła, co począć, bezradna całkiem i spłoszona.~-
18     4, 44|              jeszcze nie wiedział, co począć.~Prawda, mądrze prawił Grzela,
19     4, 45|          Wagowała się nie wiedząc, co począć, pociągnął ją za rękę, że
20     4, 46|           zaklął, nie wiedząc już, co począć, szczęściem, iż pokrótce
21     4, 47|              nad nią, nie wiedząc, co począć, matka chlipała kajś pod