Tom, Rozdzial

 1     1, 9 |           abo i zasie pokrzywdzone najbarzej...~- Patrzcie no, a tam
 2     1, 11|          Jaguś, co ty? A dyć Antek najbarzej wygadywał na ciebie i grunt
 3     1, 12|        izba trzęsła od śmiechów, a najbarzej Jambroży dowodził, zmyślał
 4     2, 15|        chałupie, niecierpliwiło, a najbarzej te obmacujące, złodziejskie
 5     2, 19|            tutaj pokrzywdzeni.~- A najbarzej Antek!~- Trza by we wsi
 6     2, 20|       całkiem, przewodził młodzi i najbarzej dokazywał.~A te pogwary
 7     2, 24|          całe życie popamiętał!... najbarzej nastawali ci, którym nieraz
 8     3, 28|      cierpliwie czekać. We wsi zaś najbarzej ją trwożyli, że to kowal
 9     3, 30|        przez nich sam jest szkodny najbarzej! Wiecie, że to las mu sprzedawać
10     3, 31|            rozglądając.~- Temu się najbarzej zdumiewają nasze chłopy,
11     3, 32|         szepnęła łagodnie.~- A już najbarzej Grzela przed waszą maglownicą...~-
12     3, 34|          wszyćko po deszczu, a już najbarzej młode brzózki i te mięty
13     3, 35|         nie tknął, a on tu zawinił najbarzej - dodała ciszej.~Mateusz
14     4, 41|          zmiłowania czekają! A już najbarzej Jagusia...~I kieby przędzę
15     4, 41|            sobie tych jakichś słów najbarzej bolących.~- Miałeś coś pedzieć,
16     4, 41|   obrąbywać gałęzi.~- Ale może już najbarzej złoście i głupie podjudzania.~
17     4, 43|     przemienieni, zwłaszcza Szymek najbarzej ją zastanawiał, dyć go znała
18     4, 45|            brewerie. Juści, co już najbarzej dostawało się Teresce, że
19     4, 46|            i najmniej się bojał, i najbarzej im dopiekał.~Jaż Antek,
20     4, 46| wypominając jej Antka, wójta i już najbarzej Jasia! Prosił i zaklinał
21     4, 49|         zgodę z nim zrobić.~Jednak najbarzej martwiła się o Jagusię,