Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         sienią ogromną; szczytem wychodził na podwórze, a frontem czterookiennym
 2     1, 2 |     stronie wody. Ktoś akuratnie wychodził, bo przez drzwi uchylone
 3     1, 7 |          posępny.~Co chwila ktoś wychodził z jakiejś chałupy i długo
 4     1, 7 |           Rumor się uczynił, kto wychodził przewietrzyć się i kości
 5     1, 11|         i ksiądz już z zakrystii wychodził.~Prędko się odbył ślub,
 6     2, 16|          kościoła.~Naród też już wychodził z chałup, gdzieniegdzie
 7     2, 18|     oknem wyglądał, to przed dom wychodził i coraz niecierpliwiej czekał,
 8     2, 24|        Antka też jakby nie było, wychodził równo ze świtem, a wracał
 9     2, 25| sygnaturka, snadź ksiądz ze mszą wychodził, żegnano się, zdejmowano
10     3, 29|   docierające, a mało skąd Judka wychodził z pustymi rękoma, bo nie
11     3, 30|         ten głos święty z ziemie wychodził albo że to głos pomarłych
12     3, 31|        kto jeno mógł się ruchać, wychodził w pola, do roboty.~Od samych
13     3, 33|   Tymowie, to mało kto do roboty wychodził, szykując się na niego.~
14     3, 33|        trafiła rychtyk, kiej już wychodził na śniadanie. Nie śmiała
15     3, 33|         odpoczywać, kto na drogę wychodził kości przeciągnąć i pasa
16     3, 35|        Dzwony zaczęły bić, naród wychodził z kościoła, zaroiły się
17     4, 38|    osłony.~Proboszcz był właśnie wychodził ze mszą, kiej dopiero Hanka
18     4, 38|       walić chorągwie, a za nimi wychodził ksiądz pod czerwonym baldachem
19     4, 44|          było. Pisarz raz po raz wychodził na próg i przysłoniwszy
20     4, 44|          cięgiem ktoś wchodził i wychodził, że to pisarz co trochę
21     4, 45|        stojące mu na drodze.~Już wychodził z lasu na topolową, gdy
22     4, 47|    dochodziły, to co dnia ktosik wychodził penetrować pola, zaś bogatsze
23     4, 48|      bydło na pastwiska, kto już wychodził na robotę, gdzie już trajkotały
24     4, 48|          w kościele i ksiądz już wychodził z wotywą, odprawianą na