Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |            Kto by ta miał dobra a i grontu dosyć - zaoponował dziad.~-
 2     1, 3 |     pomyślenie nie bele jakie ma, i grontu tela, posłuch u narodu -
 3     1, 3 |           do grdyki nie wraca, nie; grontu już dokupił i stodółkę dostawił,
 4     1, 4 |            po łbie nie oberwał...~A grontu mało, że niedługo to i po
 5     1, 6 |        jakim~-Bo to nie bogacze?... Grontu to ma więcej od Boryny i
 6     1, 8 |          dziewczyny. Przeciech tego grontu, póki żyjecie, nikt wama
 7     1, 10|        gardła, wyrwij! Sześć morgów grontu! To my u niego z kobietą
 8     1, 10|           do tego... a tak czy owak grontu nie popuszczę...~Takiś to
 9     1, 10|       Piekielnica jedna! Wzięła pół grontu i pół chałupy, i wszystko,
10     1, 11|                a kto wie, może ci z grontu przypisać abo gotowy grosz
11     1, 11| poszanowanie starszych i zgoda!~- I grontu każden miał, co ino mógł
12     1, 12|       weszła w mężowski dom, w tyle grontu i dobra wszelkiego, otwierały
13     2, 25|           ci stary mojego rodzonego grontu zapisał tylachna... A tobie
14     3, 28|           nie ma i pomocy znikąd... grontu przeciek nie ugryzie...
15     3, 33|             chociaż prawie nie miał grontu i grosz się go nie utrzymał,
16     3, 33|                Uciekać ze wsi... od grontu... od dzieci... Jezu... -
17     3, 33|            Jezu, uciekać ze wsi, od grontu, od wszystkiego! - myślała
18     3, 34|     sprzedaniem się nie śpieszyć: z grontu wyjeżdża się w ogiery, a
19     4, 38|      gospodarzem ostanie, jak se to grontu przykupi, jak się to chyci
20     4, 39|  rozczerwieniona Płoszkowa:~- Hanka grontu jej nie zapiera, wiadomo!
21     4, 41|   zakatrupię. Cóż mi to ostaje, co? Grontu mi po ojcach zapiera, z