Tom, Rozdzial

 1     3, 28|  śpiesznie Pietrek, niemało już dzisia skrzyczany od Hanki, że
 2     3, 28| pochowek osobno, a stara se nie dzisia, to jutro dojdzie, niedługo
 3     3, 30|         jeno tych najpierwszych dzisia nie stało. Zatrzepotały
 4     3, 32|        zaś dzieciska, puszczone dzisia na wolę i nie przykarcane,
 5     3, 33|        obiecują. Tereska latała dzisia z listem do organisty, bych
 6     4, 37|     niemałymi przekpinkami, ale dzisia było mu czegoś na sercu
 7     4, 37|           wiedzą... ale raz, co dzisia zamknięte, bo niedziela,
 8     4, 37|         Tylko jeden Jambroż był dzisia zgoła niepodobny do siebie.
 9     4, 38|      kwiczały, że to muchy były dzisia barzej naprzykrzone, zaś
10     4, 38| odpuście sześciu wszystkiego, a dzisia ze trzy mendle sie wydziera,
11     4, 40|  powrócił. Wójt obiecował go na dzisia.~- Z urzędu wie, to musi
12     4, 40|     pies napłacze. Kajże to ona dzisia?~- Do dzieci poleciała,
13     4, 40|        chęci, nawet Mateusz był dzisia smutny, mało się odzywał,
14     4, 40|     pora spać... Utrudziłeś się dzisia niemało...~- Idę, Hanuś,
15     4, 41|    prosisz, to pomówię, jeszcze dzisia do nich poletę.~Antek cofnął
16     4, 42| gorzałkę a piwo.~- Antek patrzy dzisia w swoją kobietę kieby gapa
17     4, 42|       wygnał na koniczysko...~- Dzisia Szymkowe wesele, nie wiecie
18     4, 42|           Ciesz się, człowieku, dzisia, bo jutro zapłaczesz! -
19     4, 44|     szepnął cicho:~- Przegralim dzisia, trudno, naród jeszcze nie
20     4, 47|       za sutannę.~- Panienka mi dzisia rzekła: "Gotuj się na jutro,
21     4, 48|       do mszy jak co dnia, jeno dzisia twarz miał cosik bledszą