Tom, Rozdzial

 1     1, 11|      rozłogi szerokie, za te lasy dalekie, we świat wszystek idzie
 2     2, 16|      obejścia i pustoszały drogi. Dalekie pola zapadały w mrokach,
 3     2, 18|         jeno gdzieś od kuźni szło dalekie, głuche bicie młotów.~W
 4     2, 21|      słychać było wyraźnie jakieś dalekie, ciężkie łomoty.~- Las rąbią
 5     3, 26|        nieprzejrzane, leżały wsie dalekie, wsie kieby te szare liszki
 6     3, 30|           kaj się jarzyły gwiazdy dalekie.~Noc szła ciepła, cicha
 7     3, 30| przywalała świat, że słychać było dalekie jeszcze dudnienie wozów,
 8     3, 30|         na wieś, na pola, na bory dalekie, wzmogły się jeszcze krzyki,
 9     4, 37|          ni to huk, ni to wołanie dalekie, i przepadał też nie wiadomo
10     4, 37|      skroś poczerniałych powiek w dalekie jeszcze zorze wschodów.~
11     4, 37|     stryjeczne, płakały bliskie i dalekie, powinowate i zgoła obce,
12     4, 38|        jeno od karczmy zalatywały dalekie pokrzyki i brzękliwe głosy
13     4, 40|        się jakieś głosy i głuche, dalekie kroki.~- A może w którejś
14     4, 40|       czerwone zorze jako te łuny dalekie.~- Jak wyszli o chłodzie,
15     4, 40|    leciały wsiowe wrzawy i jakieś dalekie przyśpiewki.~Szedł z wolna,
16     4, 41|         zasnął; leżał wpatrzony w dalekie migoty gwiazd i nasłuchując
17     4, 43|  przytajonym dygocie.~Zahurkotały dalekie grzmoty, zerwał się krótki
18     4, 45|    ciężarem owoców, dzwoniły bory dalekie i te wędrujące chmury, i
19     4, 45|          się ze zbóż jakoby wyspy dalekie, wiater ździebko przegarniał
20     4, 49|        szczęki naostrzanych kos i dalekie, dalekie śpiewania, złocista
21     4, 49|       naostrzanych kos i dalekie, dalekie śpiewania, złocista kurzawa