Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |      ojcowe, tę ziemię jak złoto czyste, gdzie i pszenica, i żyto,
 2     1, 12|          wybielone, z podłogami, czyste! A co sprzętów, co statków
 3     2, 14|         a Jagna przędzie i przez czyste, niezamarzłe szyby na świat
 4     2, 16|        brały w siebie to światło czyste jako ten ogień święty, pleniący
 5     2, 24|       przędzą leciały na ziemię; czyste, niebieskie niebo, pełne
 6     2, 24|     widać, powietrze przeciągało czyste, mroźne a tak rzeźwe, iż
 7     3, 26|          wsypki nowe, a wszystko czyste, nie używane zgoła, by nie
 8     3, 29|        ciemne, granatowe, prawie czyste, bo ino kajś niekaj jakby
 9     3, 29|          piaskiem wysypana, okna czyste i ściany, a obrazy omiecione
10     3, 32|       deszczyk ci to siepie kiej czyste złoto, ciepły i rzęsisty,
11     3, 32|          Niebo wisiało wysokie i czyste, tylko niegdzie leżała jakaś
12     3, 33|       popijały i nic nie robiły. Czyste złoto takie dzieuchy! A
13     3, 33|         między nimi: nowe były i czyste. Wzdychał ciężko zmagając
14     3, 33|        wynosiło się rozpalone na czyste niebo i tak przypiekało,
15     4, 37|          Niechby jeszcze padało, czyste złoto, nie deszcz.~- Ziemniaki
16     4, 37|       bochen chleba, obwinięty w czyste płótno, Pietrek zebrał krótko
17     4, 40|         a nic ją nie przypaliło! Czyste złoto idzie!~Był coraz dalej,
18     4, 40|     wisiało wysokie, rozpalone i czyste, że tylko gdzieniegdzie
19     4, 40| strzepywała pościele, obłócząc w czyste poszewki, to myła się długo
20     4, 43|     pożodze, a słońce zachodziło czyste i by najlżejszym obłoczkiem
21     4, 49|          ją winią, to nieprawda, czyste cygaństwo! Jezu, żeby się