Tom, Rozdzial

 1     2, 20|   płaczów, że i na całe tygodnie starczyło!~A insze rzeczy! a to Magda
 2     2, 20|         coś nowego, że wszystkim starczyło i na dnie, i na długie wieczory,
 3     2, 21|         głód, iż ledwie dzieciom starczyło, nie, że Antek w karczmie
 4     2, 21|    Biegli też, co ino sił i tchu starczyło, aby rychlej dopaść drogi
 5     2, 24|       rzucał, krzykał, co mu sił starczyło, że kieby opętanie jakieś
 6     3, 26|     pieniędzy na to jedno by nie starczyło!~Westchnęła żałośnie podnosząc
 7     3, 27|  przeiskać, że to w tygodniu nie starczyło nigdy czasu.~Słońce podniesło
 8     3, 28|       narządzę więcej, by la obu starczyło, i razem powieziemy.~- Bóg
 9     3, 28|      więcej, aby już i na święta starczyło, a przy tym chleba pytlowego,
10     3, 29|    paprali, za dziecińską zabawę starczyło - ale już ruinę i opuszczenie
11     3, 29| chudzinom ledwie już sił i czasu starczyło na to, co najpilniejsze!
12     3, 29|        bych mu na swoje mocy nie starczyło, a przy tym: odrobi to,
13     3, 29|     wrzeszcząc, co ino gardzieli starczyło. Jasiek wiódł wszystkich,
14     3, 30|        była z drugimi.~Póki dnia starczyło, Rocho im czytał z książki,
15     3, 31|         spędzał, że ledwie czasu starczyło, by pojeść i nieco wytchnąć.~
16     3, 33| Gromadzkich pieniędzy już ci nie starczyło, boś je przechlał, pijanico.
17     3, 33|    kupować, kiej ledwie na życie starczyło?~Głowili się niemało, nawet
18     3, 34|        cięgiem przybywa, gdyż co starczyło za dziadków la trojga, musi
19     4, 44|      niejednemu już i na sól nie starczyło, to mu się jeno w pas kłaniali,
20     4, 49|      żniwa były za pasem, roboty starczyło choćby i na dziesięć rąk,