Tom, Rozdzial

 1     3, 26|          wielgachnym kręgiem leżały lipeckie ziemie, pokrajane w pasy,
 2     3, 26|       pierwsze gospodarze i bogacze lipeckie. Słońce jeno grało w czystych
 3     3, 29|            turkotały wesoło, a jeno lipeckie role stały puste, ciche,
 4     3, 30|          pierwsze miejsca, a tamte, lipeckie mizeraki, cóż teraz czynią,
 5     3, 30|              jeno nie te opuszczone lipeckie sieroty...~Same rozbolałe,
 6     3, 30|        przejmowała wszystkich, jeno lipeckie ludzie zatrzęsły się z żalu
 7     3, 30| pomiarkowali drudzy i jęli podnosić lipeckie kobiety, usadzać je a krzepić
 8     3, 30|            srogo radoście, że to za lipeckie krzywdy Pan Bóg dziedzica
 9     3, 31|           podnosił za bronami.~Jeno lipeckie ziemie leżały w odrętwiałej
10     3, 31|         dufnością.~Hej! ożyły znowu lipeckie pola, doczekały się gospodarzy
11     3, 32|           wesoło:~- Miarkuję, co to lipeckie ludzie... hę? I coś sporo
12     3, 32|            na wyniosłość, obchodząc lipeckie pola od północy, wzdłuż
13     3, 34|          drodze jęli mu rozpowiadać lipeckie nowiny, a ktosik już i rady
14     3, 34|             staje.~- I na wszystkie lipeckie kobiety wstyd padnie.~-
15     3, 35|          cichymi oczyma po świecie. Lipeckie chałupy ledwie widać było
16     4, 38|         coraz bardziej palące, kiej lipeckie dzwony, ile ich jeno było,
17     4, 41|            trawach poręby pasły się lipeckie stada i dymiły ogniska.~
18     4, 45|           niego z niemałą dumą: boć lipeckie to było dziecko, więc jakby
19     4, 45|       dokoła.~Pusto było na polach, lipeckie dachy i sady wynosiły się
20     4, 49|    niechcenia zagadywał o Jagusię i lipeckie sprawy.~Niewiela się jednak