Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        będzie przespiecznie ode psów lebo jenszej gadziny...~Skończył
 2     2, 13|         patrzy i żyje tym, co uprosi lebo co wycygani, do takiego
 3     2, 22|         księży zarzynał, naród tępił lebo w postronkach pędził do
 4     2, 23|            kwiatem, duszą człowieczą lebo poszumem drzewin zielonych...~
 5     3, 26|             stróżujących nad drogami lebo samotne stójki odbywających
 6     3, 28| przyjacielstwo trzymał, po kiełbasie lebo czego inszego po kawale.~-
 7     3, 29|            sieczkę, poić, drwa rąbać lebo i z lasu wieźć, a tylachna
 8     3, 30|              se te miejsca wypychają lebo gałganami - pojaśniała stara.~-
 9     3, 30|      zawodząc, iż kiej kwiaty makowe lebo nasturcji roiły się między
10     3, 32|              się muszą jakiej gałęzi lebo kole pnia wyniosłego owinąć -
11     3, 32|   gdzieniegdzie czerwieniał wełniak, lebo białe kapoty mgliły się
12     3, 33|         dowie, jeśli nie na jarmarku lebo na odpuście?...~Więc skoro
13     3, 33|       lepiących gniazda pod strzechą lebo tego szmeru gałęzi szorujących
14     3, 33|       dzwoniły o się, to złote niebo lebo przyschła ziemia taką pieśnią
15     3, 36|     przystawał któryś kosę naostrzyć lebo grzbiet wyprostować i znowu
16     4, 37|       zeschłej na słońcu grudy ziemi lebo pnia spróchniałego; w zesztywniałych
17     4, 37|              ręce lazły pod poduszki lebo we słomie łóżka chciwie
18     4, 38|            kiej ją rozeprze kochanie lebo ten dzień zwiesnowy, że
19     4, 38|         któren zaś szedł do kościoła lebo i siedział gdziesik w cieniu
20     4, 42|            drzewa, ni ptak zaśpiewał lebo głos ludzki się kaj zerwał,