Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |      parobek, to nie gospodarz... Kużden ma swoje miejsce i la każdego
 2     1, 6 |             Co ta chłopu szkodzi. Kużden chłop to jak ten wieprzak,
 3     1, 7 |       sprawiedliwości we świecie. Kużden ma prawo dochodzić swojej
 4     1, 8 |       jesteście, a przecież i tak kużden śmiertelny, bo to~Śmierć
 5     1, 11|          go niewiela słuchali, bo kużden mówił i swojego chciał dowieść,
 6     2, 17|      gromadzie przewodzicie....~- Kużden się na was ogląda.~- Ile
 7     2, 18|          jakby kto makiem posiał, kużden mu z oczów rad schodził,
 8     2, 20|       tańcować. Mogła to nie iść? Kużden w karczmie ma prawo brać
 9     2, 24|            ni zważał na ich mowy, kużden się rwał, rzucał, krzykał,
10     2, 24| wzburzenie się uciszyło i opadło, kużden znowu wrócił do swojej koleiny,
11     2, 25|      rwały, we świat ponosiło, że kużden by leciał w to słońce jako
12     3, 26|      można po drugich wsiach, boć kużden sobie przódzi obrobić musi...~-
13     3, 28|        prawdy dobić nie mogła, bo kużden inszą wywodził. Adwokat
14     3, 29|     dopust Boży. Jakże? gdyby tak kużden człowiek jeszcze cudze biedy
15     3, 29|        kamienia przeciech naród i kużden z biedą się zna.~- I przez
16     3, 29|         jak to było we zwyczaju w kużden Wielki Czwartek.~Pogoda
17     3, 30|         się kiej do konfesjonału, kużden głowę wtykał do dołu, powiadał
18     4, 40|        zza wody.~- Na próżniaczkę kużden łakomy.~- Jezu! - ciągnęła
19     4, 40|     piechotę się nie zgoni! Że to kużden człowiek musi wszyćko dochodzić
20     4, 41|        syna gorąco. - Biedocie to kużden kieliszek policzą! Pofolgował