Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |    Boryna.~- Takutka sama kiej księża - powiedział ostro Antek.~-
 2     1, 12|   jakby miał kluski w gębie... księża kobyła po wodę jedzie, tak...
 3     2, 15|       uganiał kto chyrlał i na księżą oborę poglądał, kto na ciepłym
 4     2, 18|        z Magdą jest krucho, na księżą oborę patrzy, to i nic poradzić
 5     2, 25|    drugi dom ktosik kwękał, na księżą oborę patrzył i zmiłowania
 6     3, 26|      nie poszedł, bo coś mi na księżą oborę patrzycie... - mówiła,
 7     3, 28|        wama zawodu nie zrobić! Księża dopiero po śniadaniu wezmą
 8     3, 28|     rychło opowiadając, że już księża przy stole siedzą, że młynarz
 9     4, 37|       w pysk, zadrzesz giry na księżą oborę i oprzej się!~Nawet
10     4, 37|        Jagustynka tajnie, bych księża nie spostrzegli, wraziła
11     4, 37|        Stacho poniósł krzyż, a księża zaśpiewali:~- "Miserere
12     4, 37|    zapalonymi świecami, i szli księża w czarnych kapach.~Trumna
13     4, 37|     kornym, ostatnim pokłonie.~Księża pieśń rozpłynęła się kajściś
14     4, 37|     stały ze stron obu.~A kiej księża skończyli śpiewać, Dominikowa
15     4, 37| kułakiem oczy.~Pokrótce jednak księża skończyli swoje i odeszli
16     4, 41|        patrzeć, jak pójdzie na księżą oborę. Ale po co ci gadać,
17     4, 45|   słuchają! Wiem przecież, jak księża pracują nad nimi, jak nawołują
18     4, 46| powiadają, że kierujesz się na księżą gospodynię...~Porwała się
19     4, 48|      puść...~Pietrek Borynów i księża Maryna! Rozpoznał ich po
20     4, 48|   wytrzymania, i natkał się na księżą Marynę, ciągnęła za grzywę