Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |            chwilę, że słychać było głuchy bełkot rzeki i turkot młyna,
 2     1, 2 |     wybiegł na drogę naprzeciw, bo głuchy, ciężki turkot rozległ się
 3     1, 2 |            kijanek bab piorących i głuchy, monotonny łopot cepów w
 4     1, 3 |            albo śmiech się rozległ głuchy pod powałą, aż Jacek musiał
 5     1, 3 |            mgłą dymów, a wkrótce i głuchy, monotonny trzepot miądlił
 6     1, 5 |          daleką...i kiedy niekiedy głuchy, żałosny ryk tłukł się po
 7     1, 9 |            jakby sadzą rozwianą, a głuchy szum skrzydeł i krakań wzmagał
 8     1, 9 |        drzew, i traw zeschniętych.~Głuchy, przyciszony trwożnie szept
 9     1, 11|        rozdmucha !~- Juści, któren głuchy jest na przykazania, ten
10     2, 15|           z nim szedł daleki szum, głuchy, jękliwy przed odmianą,
11     2, 23|       wzdychów, namiętne pokrzyki, głuchy warkot upojeń, radosne bicie
12     2, 25|      zmroczało nagle, podniósł się głuchy wiatr i bił wraz z deszczem
13     2, 25|        nieprzenikniony, tak obcy i głuchy, że zamierała z bojaźni
14     2, 25|            serdeczny, i ten strach głuchy, gnębiący, okropny, że może
15     2, 25|            się nagle naród, pomruk głuchy poszedł po izbie, tłum się
16     2, 25|           się pojedyncze okrzyki i głuchy tupot wielu nóg, a nie wyszło
17     3, 32|          dyć ślepy jezdem, ale nie głuchy! - aż baranicę głębiej nacisnął.~-
18     3, 32| wytrzeszczając ciekawie, ale jakiś głuchy niepokój zaczął przejmować
19     3, 36|           ruszyła z chałupy, jakiś głuchy strach trzymał ją kieby
20     4, 37|        zakrzepły i na wszystko już głuchy.~Wiatr już z niemałą mocą