Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |       zalała mu serce i skrzepiła głuche jeszcze, wahające postanowienia. ~
 2     1, 5 |         szkliwem po szybach, i to głuche, wzmagające się co dnia
 3     1, 6 |           a noce zapadały czarne, głuche, rozpaczliwe bezustannym,
 4     1, 7 |           to wielce był utrudzon.~Głuche milczenie zaległo izbę.
 5     1, 9 |      chwilami opadało na cmentarz głuche i ciężkie milczenie, że
 6     1, 10|           rzekło i znowu zapadało głuche, ciężkie, niepokojące milczenie...~
 7     2, 13|           były jesienne; oślepłe, głuche, zamętne, a pełne strzępów
 8     2, 16|      leżały białe, roziskrzone, a głuche i martwe, ino czasami ptak
 9     2, 18|     gdzieś od kuźni szło dalekie, głuche bicie młotów.~W oborze było
10     2, 18|           kiej w chorobie. Jakieś głuche, niejasne podejrzenie wślizgnęło
11     2, 21|        nieprzejrzanej szły jakieś głuche szumy.~Zgasiła światło i
12     2, 25| przetrącanych koni, jęki rannych, głuche a gęste razy kołów, szamotania
13     3, 26|           przymilkli i opadło ich głuche, martwe milczenie. - Gdzie
14     3, 30|          dzień się powlókł wolno, głuche milczenie zaległo drogi,
15     3, 30|         gdziesik w podwórzu jakby głuche skamlenie, a nic tam nie
16     3, 35|        zaległy przeciwko namowom, głuche na tłumaczenia i prośby,
17     4, 40|       roznoszą się jakieś głosy i głuche, dalekie kroki.~- A może
18     4, 42|           pola robiły się puste i głuche, gdyż nie sposób było wytrzymać
19     4, 44|       sobie do oczów, ślepe już i głuche na wszystko.~Dopiero któryś
20     4, 45|       cosik w serce, sposępniał i głuche, kolące podejrzenie zatargało