Tom, Rozdzial

 1     1, 11|        to we zwyczaju z dawien dawna było.~Naród zbił się gęstwą
 2     2, 15|     Jagusia. Obaj oni, a już z dawna, jeszcze od wiosny, a może
 3     2, 15|       A mnie co po kobiecie! Z dawna mi już obmierzło to babie
 4     2, 15| obmierzło to babie nasienie, z dawna! A to nic jeno krzyczy,
 5     2, 20|       nie powróciła do chałupy dawna radosna wrzawa, ten spokój
 6     2, 21|        ziemi, a tylko opadły z dawna, zwietrzały susz zaścielał
 7     2, 22|        Jastrząb, osiadły był z dawna, rodowy i bogacz, całe włóki
 8     2, 24|    podpaleniem, że stary już z dawna wiedział o tym i całymi
 9     2, 24|  wnątrzu przemieniona, bo choć dawną duszę miała jakby zetloną
10     2, 24|    mocno, twarz mu jeno ostała dawna, barzej jeszcze zacięta
11     2, 24|     Nie daruję! - zawyła w nim dawna zapamiętałość, że ostro
12     2, 25|  złoście, jakimi się karmił od dawna, jakimi jeno żył, zwalał
13     3, 27|      pod piersiami, a nagła, z dawna już czająca się tęsknica
14     3, 33|      tym wielce, bo choć Kozły dawna już przejechali, wieś jeszcze
15     4, 37|       suche dębowe deski już z dawna na górze czekały.~Wnet ci
16     4, 38|     Nie póde... Już to sobie z dawna umyśliłem... Co wama mam
17     4, 47|       nie przeciwił wiedząc od dawna, na jaką to intencję się
18     4, 47|     wybrać.~- Już mam z dawien dawna cosik upatrzonego - wyrwało
19     4, 49|      ją ťtylko żarło od dawien dawna i nad czym srodze bolała.~-
20     4, 49|       roił se jakoweś z dawien dawna upragnione szczęśliwości.~