Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |    przywarł oczy, bo nad zachodem wisiało oślepiające słońce; a potem
 2     1, 1 | przygrzewało jeszcze niezgorzej - wisiało w połowie drogi między południem
 3     1, 3 |   przedzierał się z pól, a słońce wisiało prosto nad głowami i tak
 4     1, 11|            Słońce już zachodziło, wisiało nad lasami czerwone, ogromne
 5     2, 13|      szarawy, a przebielone niebo wisiało nisko, śniegi rozścielały
 6     2, 18|           się uciszyła, ale niebo wisiało czarne, bezgwiezdne, wezbrane
 7     2, 23|      jarzących ni księżyca, niebo wisiało nisko, skłębione brudnymi
 8     3, 26|     miejscu, kędy wieś przywarła, wisiało rozgorzałe, złotawe słońce,
 9     3, 27|      ziemię i tknęła drzew; niebo wisiało młode; przemodrzone i dziwnie
10     3, 29|           sięgnąć oczy, niebo zaś wisiało wysokie i ciemne, granatowe,
11     3, 29|   przesłonecznioną widność; niebo wisiało wysoko, niby ta modrawa
12     3, 32|        niby złotawe motyle.~Niebo wisiało wysokie i czyste, tylko
13     3, 33|          pykając smacznie.~Słońce wisiało nad samą chałupą, przypołudnie
14     3, 35|   przetaczało się ku lasom, niebo wisiało pogodne i jasne, zaś skraje
15     3, 36|      rozpalone do białości, niebo wisiało białawym od pożogi tumanem,
16     3, 36|      jeszcze nie wschodził, niebo wisiało ciemne i jeno z rzadka poprzebijane
17     4, 37|           Przemglone, szare niebo wisiało nisko, jakby wsparte na
18     4, 38|     dziesiąta rano, bo już słońce wisiało w pół drogi między wschodem
19     4, 38|          głos powiał z pól. Niebo wisiało w martwej cichości kiej
20     4, 39|         bowiem a chłodnawy, niebo wisiało jeszcze całe w bladym złocie
21     4, 40|           kajś niedojrzane, niebo wisiało wysokie, rozpalone i czyste,
22     4, 42|        podnosiło się coraz wyżej, wisiało już nad kościołem, niesło
23     4, 42|     ślepie. Zbielałe, mętne niebo wisiało kieby ta ognista, rozdrgana
24     4, 49|           strasznie gorąco, niebo wisiało nisko, zawalone paskudnymi