Tom, Rozdzial

 1     1, 11|   wracało powiedzenie matczyne o Antku... - Jakże, on by wygadywał,
 2     1, 11|          ale sprawiedliwy...~- O Antku tyż coś niecoś napomykali,
 3     2, 15|    słabiznę, aż skóra cierpła na Antku i pięście mu się zwierały,
 4     2, 15|    gotowy do skoku.~- A to, co o Antku powiadali - podjął znowu
 5     2, 16|     ostać samej i zamyślać się o Antku.~Jasio go jej przypomniał,
 6     2, 17|    złości, gdyby nie wspominki o Antku i o jego dobroci!~Zalewała
 7     2, 17|         i tym usilniej myślała o Antku, i już się nie broniła przed
 8     2, 18|          dopiero gdy wspomniał o Antku, przystanęła nagle i nadstawiła
 9     2, 20|       nieopowiedziane, że to i o Antku nic nie wiedziała, nie pokazał
10     2, 20|       nie pytana, rozpowiadała o Antku, co ino mogła wymyślić.
11     2, 20|        tyle zaufania wzbudziła w Antku, że prosto nie było sposobu
12     3, 27|        nawiedzały ją wspominki o Antku.~Prawda, jako pod sam koniec,
13     3, 27|       dobrodziejowi mówił.~- A o Antku to i słowa rzec nie umiał.~-
14     3, 28|        nie potrafiła wypomnieć o Antku -)... a teraz już się pono
15     3, 30|       przepowiadając, a myśląc o Antku, że zaś cicho się zrobiło,
16     3, 32|      prawie, a głównie myślała o Antku, we świat się zapatrując
17     3, 32|        srogie spomina...~Jaguś o Antku myślała niekiedy, a częściej
18     3, 33|         parobków, bo i mocarz po Antku Borynie pierwszy, i tanecznik
19     3, 35|    wolała pozostać. ~Nikto jej o Antku nie powiedział, ale domyśliła
20     4, 39| przyniósł z kancelarii.~- Może o Antku! - szepnęła z trwogą, biorąc