Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |             a porykiwać, a stękać, żem do chałupy przygnał.~Zamilkł,
 2     1, 2 |      podjadłszy nieco.~- A ona ci! Żem to jej zasług nie wypłacił!
 3     1, 2 |        zapaliły się w niej wątpia, żem dorznąć musiał... Ale dworowi
 4     1, 3 |        worek żyta nieśli.~- Juści, żem w sobie krzepki jeszcze,
 5     1, 5 |        książki głośno śpiewał... a żem ino parobek, chocia i syn
 6     1, 10|           dać, za wrota wyciepnąć, żem się chciał z tobą podzielić...
 7     1, 10|           spać... juści... marzły, żem sam je brał do siebie.:.
 8     1, 12|         Takie wesele, tyla narodu, żem w życiu nie widziała większego.~-
 9     2, 15|   Gdzieście to latową porą bywali, żem was we wsi nie ujrzał? -
10     2, 18|      jechał?~- Kiej takie zakurki, żem ino konie rozeznał.~- Bieżyj
11     2, 19|       paskudnie, to mię rozebrało, żem. już i nie baczył, co robię.~-
12     2, 25|           to i bez ciebie, bez to, żem cię miłował, rozumiesz,
13     3, 29|      zapaliły!...~- A mnie to nie, żem to łoni len suszyła za stodołą?~-
14     3, 30|       drodzy! - prosiła.~- Wiecie, żem nieskory do zwierzeń, a
15     3, 33|         jeszczek gorzałki postawi, żem mu kobiety pilnował - prześmiewał
16     3, 33|         chałupą.~- Ozgniewała się, żem o niej przepomniał... Bogać,
17     3, 33|            było; obaczycie kiedyś, żem był praw... Nie wierzyliście
18     3, 33| przytwierdzi moje słowa. Poznacie, żem prawy i ze szczerego serca
19     4, 39|         niebądź, a potem powiedzą, żem pół gospodarki zatraciła.