Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |      ziemię.~Ksiądz szedł coraz wolniej, czasem przystawał, aby
 2     1, 2 | pogadywania.~Boryna szedł coraz wolniej, bo ociężało go rozdrażnienie,
 3     1, 11|      weselników ciżbą, iż coraz wolniej szli, a dzieci chmarą nieprzeliczoną
 4     1, 11|     trącać kieliszkami, a coraz wolniej pojadać, aby się do syta
 5     2, 21|    gardziel i dusił, szła coraz wolniej i ciężej.~Droga była kopna,
 6     2, 25|         się widziało, że wiosna wolniej nadchodzi latoś niźli po
 7     2, 25|          bo wciąż lało i ziemia wolniej puszczała, i wody leniwiej
 8     3, 31|        wszystko jak zwyczajnie, wolniej jeno niźli po inne lata
 9     3, 32|     jeszcze zgoła ciemne.~Coraz wolniej szła i ciężej, usuwając
10     3, 33|     pieniądze pisze!~Szła coraz wolniej; mężowy list tak jej ciężył
11     3, 33|  odwrócił plecami i pykał coraz wolniej i rzadziej. Popuścił pasa,
12     3, 35|        coraz ciężej szli jeno i wolniej, powstrzymując sapania i
13     3, 36|      ogniu, nawet rzeka płynęła wolniej, bez szmeru, wody błyszczały
14     4, 38|      konie i wielce śpiesząc.~- Wolniej, pludry, bo portki pogubita.~
15     4, 40|    opłotki.~Szła ku niemu coraz wolniej i coraz ciężej, chytając
16     4, 41|   rozdrażniona, że robiła coraz wolniej i niecierpliwiej.~Właśnie
17     4, 45|     omglałej.~Antek szedł coraz wolniej, rozmyślając o zebraniu,
18     4, 46|        Antek za nim krzyknął:~- Wolniej, bo mi, jucho, szkapy zmordujesz!~
19     4, 48|         się śmierci, szła coraz wolniej i ciężej, wyzbyta ze sił