Tom, Rozdzial

 1     1, 11|          jakby od uderzeń światła, widne były niby węże półkolisto
 2     2, 13|         nie było już dla oczów nic widne, prócz tych strug śnieżystego
 3     2, 14|         zasypane domy, sady ledwie widne spod śniegów i te szarzejące
 4     2, 18|    wychyliły się na jaśnię i stały widne w omdlałym, sinawym tumanie
 5     2, 21|           te czerwone kłęby ledwie widne w kurzawie, a bór już był
 6     2, 21|            z obu stron ledwie były widne w kurzawie, stały chwiejnym,
 7     3, 28| poczerniałe chałupy ledwie co były widne w szarudze, a przemiękłe
 8     3, 30|     bielmem śpiku zasnute, ale już widne do cna i połyskujące, a
 9     3, 30|           dworskie zgoła, wysokie, widne, z podłogą, jeno że z tą
10     3, 31|          do Balcerkowego sadu, kaj widne były końskie ślady, znaczne
11     3, 31|         przez wywarte okna i drzwi widne były głowy w krąg zebrane
12     3, 33|        całą twarz, szyję i piersi, widne spod porozrywanej koszuli.
13     3, 33|          pola rozkołysane, na bory widne jak na dłoni, na role zieleniące,
14     3, 33|          przycupnęły, dachami jeno widne nad tym borem kłosistym. ~
15     3, 35|          co mają na oczach jak wół widne.~- Na darmo się trudzi Balcerkowa,
16     3, 35|       wschodziły. Opuszczenie było widne na każdym kroku i niedbalstwo.~-
17     4, 37|       szarzy i mocni kiej te głazy widne na miedzach, gotowi już
18     4, 42|            na białe ściany Lipiec, widne ze sadów.~I nieraz jeszcze
19     4, 47|       ciężkie żyta, w jakieś dale, widne jeno jej duszy zamierającej.~