Tom, Rozdzial

 1     1, 10|    robi, frasunku nijakiego ni turbacji żadnej nie ma, to łatwo
 2     2, 20|     tych utajonych myślunków i turbacji, że mu ino oczy gorzały
 3     2, 22|        już ustawała z wielkiej turbacji, by nie pomarł bez Sakramentów
 4     3, 28|      nieraz i rozum odchodzi z turbacji!~Wspomniała się jej noc
 5     3, 29|     roboty przybyło, i różnych turbacji niemało - to kiele chałup
 6     3, 29|       bied, potrzeb, skamłań i turbacji...~Rocho dobrze to wszystko
 7     3, 29|  podnosił do nowych utrudzeń i turbacji.~A przed kościołem wnet
 8     3, 33|       każden miał dosyć swoich turbacji a bied, to i nie dziwota,
 9     4, 37| senniej, jakby z tych ciężkich turbacji albo samego gorąca, co już
10     4, 37|       onych smutków i ciężkich turbacji, jaże na dwór roznosiły
11     4, 37|       bowiem miał dosyć swoich turbacji, a przy tym już na samym
12     4, 38|        tylachna cięgiem nowych turbacji, że ani wiem, co się tam
13     4, 38|     ten dzień jeden wszelakich turbacji!~To i obycznie, co gospodarze
14     4, 39|       dosyć swoich codziennych turbacji a zabiegów, zwłaszcza Hanka.~
15     4, 40|      całe roki zbył się bied a turbacji. Jakby się potem na nowo
16     4, 41|    mało to jeszcze miał swoich turbacji? A do tego kowal już prawie
17     4, 42|  Podniesła się, pełna ciężkich turbacji a trosk niemałych.~- Bo
18     4, 45|     przyszło z tych rozważań i turbacji, że poczuł, jako i jemu
19     4, 49|         co głowa jej pękała od turbacji.~Bo i jakże: gnój pod pszenicę