Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |           tego dzisiaj nie robił; ściskał w garści pieniądz, a duszę
 2     1, 7 |          głodnemu smokowi, któren ściskał, aż żebra trzeszczały ,
 3     1, 9 |      zastąpia, pieniądze w garści ściskał - dopiero kiej go dopchnęli
 4     2, 14|     rozlewał je na żelazną formę, ściskał, aż syczało, i kładł nad
 5     2, 14|          kieby żelaznymi pazurami ściskał, bo raz w raz trzaskały
 6     2, 16|           mróz się podnosił i tak ściskał, że głośniej grały śniegi
 7     2, 19|   kompaniami ludzie, ale mało kto ściskał kieliszek i przepijał, a
 8     2, 19|          w ramiona brał parobków, ściskał, a dzieuchom całymi garściami
 9     2, 19|   przesrebrzone cienie, mróz taki ściskał, że raz po raz słychać było
10     2, 19|         cofał się bezwiednie, lęk ściskał go za gardło, serce zamierało,
11     2, 24|         wyiskrzona i ostry powiew ściskał zdziebko rozmiękłe śniegi,
12     2, 25|         doń biedrem, bo żal jakiś ściskał jej duszę i napełnił oczy
13     3, 27|           postało opieranie, kiej ściskał, aż ją mdliło w dołku, i
14     3, 28|     strapienia.~Więc chocia serce ściskał żal, jęła rychtować na talerzach
15     3, 30| szczerzyło, że niejedną duszę lęk ściskał i turbacje obsiadały na
16     4, 41|         już wydrzeć smokowi, kiej ściskał, jaże tchu brakowało i całą
17     4, 42|      fajeczkę se kurzył, skrzypki ściskał pod pachą i pochwaliwszy
18     4, 45|       wyszło i Zdrowaś, już Jasio ściskał ją z całej mocy i skamlał
19     4, 46|           brał każdego w ramiona, ściskał i całował na pożegnanie.