Tom, Rozdzial

 1     2, 14|           juścić nie śmiała o to pytać.~Po kolacji przyszedł Stach,
 2     2, 14|          piętnaście.~- Chodziłaś pytać? - krzyknął.~- Nie, płaciłam,
 3     2, 18|          naśmieszliwie.~- Idźcie pytać, to wiedzieć będziecie,
 4     2, 18|  przychodź! - szepnął, chciał go pytać , dowiadywać się, ale nie
 5     2, 18|          zamilkł.~Już nie śmiała pytać, bo ciepał się po chałupie
 6     2, 20|         bróg! Nie śmiała się zaś pytać nikogo. Już się jej tak
 7     2, 24|       jak nigdy, że bali się jej pytać, bo tak odpowiadała, iż
 8     2, 25|          wybiegali na pół ubrani pytać, co się stało i ostawali
 9     3, 27|     zgniewany, iż go uprzedziła!~Pytać się to miała kogój o przyzwoleństwo,
10     3, 27|         jego oczu, a nie śmiejąc pytać.~- Widziałem się z Antkiem! -
11     3, 29|        się strasznie, ale bojała pytać.~Rocho się jeno uśmiechnął,
12     3, 30|   poszedł do stajni, odważył się pytać:~- Widzieliście męża?~-
13     3, 31| dopraszam się dobrodzieja, szlim pytać: czy to nam chłopy pomagać
14     3, 32|           Nie poważyła się nawet pytać o Antka - jeszcze bych się
15     3, 35|     chociaż chciał jeszcze o coś pytać, zbrakło mu odwagi. Szli
16     4, 39|         Masz to jeszcze śmiałość pytać, co? - wyrzekła zdumiona
17     4, 41|      karczmy pić ze znajomkami. ~Pytać otwarcie nie miała śmiałości,
18     4, 45|      powiadacie?~- Może się miał pytać o pozwolenie? Czy to on
19     4, 49|         Jęli się cisnąć dokoła i pytać niewoląc ją do odpowiedzi.~-