Tom, Rozdzial

 1     1, 8 |        karczmie po wyjściu kobiet przycichło nieco, ludzie się porozchodzili
 2     1, 11|         naszają na procesjach, aż przycichło z nagła, tak oniemieli i
 3     2, 18|        kurniawa, bo górą już było przycichło, że domy i sady wychyliły
 4     2, 25|       nienawiścią a pomstą, a gdy przycichło, Mateusz krzyczał przy szynkwasie
 5     2, 25|          się drugie.~Dopiero kiej przycichło, pochylił się, wyciągnął
 6     2, 25|    jeszcze jesteśta, słuchajcie !~Przycichło zdziebko, a on znowu wołał: -
 7     3, 30|        późna.~W izbie Borynów już przycichło, spać wszyscy legli gasząc
 8     3, 31|           gap przypilnuję...~Wnet przycichło w izbie, jeno szum drzew
 9     3, 31|   rozgłośnie kiej do tańca.~Naraz przycichło wszystko, baty świsnęły,
10     3, 31|        dziwnie radosnym bełkotem.~Przycichło dopiero, kiej gospodynie
11     3, 36|         Zmartwiał naraz, wszystko przycichło i stanęło w miejscu, błyskawica
12     4, 37|         na świat, więc już do cna przycichło, gdzie spać się kładli,
13     4, 37|         chrześcijański! Narodzie!~Przycichło z nagła, jeno dzwony jęczały
14     4, 37|            Otwarli drzwi; w izbie przycichło i jakby zamarło, nikt się
15     4, 41|       uniósł głowę, ale po chwili przycichło i znowu opadły go deliberacje
16     4, 43|           Strach wionął, wszystko przycichło i stanęło w przytajonym
17     4, 44| zakrzyczał:~- Strażniki słuchają!~Przycichło nagle, a stary wystąpił
18     4, 48|         rosą pozłocistą, wszystko przycichło, wszystko przytaiło dech
19     4, 49|       Rzeknij i ty swoje, Antoni.~Przycichło nagle w karczmie, wszystkie