Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |          Jagustynka i taki gniew ją przejął, że stara jej twarz posiniała.~-
 2     2, 13|        mogła tego przenieść, żal ją przejął szrogi i tak świdrujący,
 3     2, 14|     dzieciątka zabiega....~Gniew ją przejął nagły, aż się porwała od
 4     2, 14| potrzaskując z cicha, to snadź ziąb przejął na wskróś przyciesie, że
 5     2, 18|          jakoś strasznie, strach go przejął taki, że galopem i na przełaj
 6     2, 23|    huraganów walących na siebie, aż przejął ich taki straszny dygot
 7     3, 27|           się ze skrzyni, strach ją przejął i za serce ścisnął, że słowa
 8     3, 28|        widzicie!~Strach ją ździebko przejął.~- Sielny wieprzak, daliście
 9     3, 30|           być musi robota; gorąc ją przejął na myśl, iż kiejby się jeden
10     3, 32|          lubością...~Chłód ją nagle przejął. Dopiero spostrzegła, że
11     3, 33|            języka w gębie.~Wstyd go przejął, poczerwieniał kiej burak,
12     3, 35|          barzej się zwarły, dreszcz przejął wszystkich, ca Niemcy też
13     4, 38|    wpatrzona w czarne i nieme okno. Przejął ją chłód i jakby operlił
14     4, 41|             przeze mnie? - Gniew go przejął.~- A przez ciebie! Przez
15     4, 44|            patrzał w twarze, strach przejął niejednego, tłum się zakołysał,
16     4, 45|          dolę, to i nie dziwota, że przejął go luty strach, żałość ścisnęła
17     4, 46|         wyrozumieć wszystkiego, ale przejął ich święty ogień, serca
18     4, 47|     przyniósł. Jezu, jaże mróz mnie przejął, jakbym zajrzała do grobu.
19     4, 48|            a oczy nalały się łzami, przejął go jakiś dygotliwy war i