Tom, Rozdzial

 1     2, 14|          użalali się nad nią tak poczciwie, aż się pobeczała, a organiścina,
 2     2, 14|         i cichy, a tak się witał poczciwie, dzieciom bułek przyniósł,
 3     3, 29|       piskiem do kolan przytulił poczciwie i kiej ten najlepszy ociec
 4     3, 29|              uspokajała ją Hanka poczciwie. - A kaj to ociec?~Chciała
 5     3, 30|         tak gorąco to mówił, tak poczciwie, że każde słowo kiej słodkość
 6     3, 31| wszystkich... i tak całe dwa dni poczciwie pomagali... no, mówię... -
 7     3, 31|         je, jak umiał, obiecując poczciwie pomoc jaką wyjednać. Odwiódł
 8     3, 33|           to zaświarczą w sądzie poczciwie! - darła się, raz po raz
 9     3, 34|     garnęły, głowiny przygładzał poczciwie, zaś do kobiet pierwszy
10     3, 34|    Lipczaków: byli to ci, co tak poczciwie zjechali pomagać kobietom.
11     3, 35|     Antkowa zaopiekowała się nią poczciwie, nie cofając ręki pomocnej
12     3, 35|      Mówiliśmy do was po ludzku, poczciwie, a wy grozicie kreminałem
13     4, 37| pocieszały Hankę, Magdę i Józkę, poczciwie popłakując wraz z nimi,
14     4, 37|         cichuśko.~Patrzał na nią poczciwie, zmizerowana ci była i blada
15     4, 37|   przykróci...~Maciej jął swoich poczciwie bronić, ale święty Pietr
16     4, 37|    sądzie. I tak ano wspominając poczciwie nieboszczyka naród pojadał,
17     4, 38|        na Hankę pozdrowił ją tak poczciwie, jaże całe czterdzieści
18     4, 38|     wieszać na szyi, tulił ci je poczciwie, huśtał i łaskotał, jaże
19     4, 39|         wieś, wszystkie!..~- Żyj poczciwie, a nikto ci nie rzuci i