Tom, Rozdzial

 1     1, 6 |           drobiazgu po nieboszczce ostało pięcioro...~- Rzekliście!
 2     1, 6 |    ździebko, może ze trzy płachty, ostało na zagonie.~Poszła do komory
 3     1, 8 | Zwieźliście już kapustę, co?~- I.. ostało tam na kapuśnisku ździebko,
 4     1, 9 |     kochany, co mu ta jeszcze dusz ostało, aż se wybierze wszystkie,
 5     1, 9 |         nie ma:.. płotów nawet nie ostało... do cna wszystko spalone...
 6     1, 10|            i zapiszcie, ale to, co ostało, odpiszcie na nas - zaczęła
 7     1, 10|           żeby ni śladu po was nie ostało! - krzyknął.- Chcesz wojny,
 8     2, 14|          że ni znaku, ni głosu nie ostało po nich. Nic, jeno ta cichość
 9     2, 20|            jesienią przygarnął, bo ostało ptaszysko, wykurował, że
10     2, 22|           chciał popić - nie było, ostało jeno błocko śmierdzące;
11     2, 22|          wytłukły resztę... że nie ostało nic, ziemia jeno a niebo.~
12     2, 24|         poszła na wieś, że w końcu ostało ludzi mało wiele i ci, którzy
13     3, 30|             Prawda, tylachna szmat ostało po nieboszczkach, to nama
14     3, 30|            o korale, pięć sznurków ostało długich kiej bicze i jak
15     3, 35|             Jeszcze trzy razy tyle ostało w domu! - powiedział z naciskiem
16     4, 37|             Bych się waju tylachna ostało po kim, to byście się do
17     4, 37|  nieboszczykiem w przyjacielstwie, ostało przed chałupą, kaj już poniektóre
18     4, 41|         cięgiem chorzeje i wszyćko ostało na tej boskiej Opatrzności.~-
19     4, 44|             ale dużo więcej narodu ostało na miejscu, naczelnik się