Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |           obtłukującym kamieniami ogromną gruszę, aż hurmem przybiegli
 2     1, 2 |          radziło i wydziwiało nad ogromną czerwono-białą krową, leżącą
 3     1, 2 | przedzielony na przestrzał sienią ogromną; szczytem wychodził na podwórze,
 4     1, 2 |        szczap ostro opływało jego ogromną, wygoloną twarz, łysą czaszkę
 5     1, 2 |     czerwonawe światło zapełniało ogromną, mroczną po kątach izbę;
 6     1, 3 |   prześwietnego sądu! - piszczała ogromna kobieta, wpychając się siłą
 7     1, 5 |        była jak piec, twarz miała ogromną, obrzękłą, posiniaczoną
 8     1, 6 |        bezładzie marzeń sennych - ogromna a nieświadoma siebie - potężna
 9     1, 7 |          na kominie i rozświetlał ogromną izbę, aż lśniły się szkła
10     2, 14|           Hankę przez długą sień.~Ogromną, niską izbę rozświetlał
11     2, 14|        jeden...~Odetchnęła z ulgą ogromną, wiedziała przecież o tym
12     2, 14|        Niemoc ją ogarnęła, niemoc ogromna, cicha i bolesna, tak strasznie
13     2, 16|        głos śpiewał i bił pieśnią ogromną, ze wszystkich serc rwiącą,
14     2, 21|         wyrastał nagle z bielizny ogromną, ciemną ścianą pni zwartych,
15     3, 26|        się z przepaści i kieby tę ogromną, złocistą i rozgorzałą ogniami
16     3, 29|         Jakże! wieś przecież była ogromna, samych chałup stojało ponad
17     3, 30|       szła zapatrzona w czerwoną, ogromną kulę słońca, spadającego
18     3, 32|     pokręconych, wypierał naprzód ogromną, ślepą twarz.~Policzki miał
19     3, 34|     nabrzmiały radością, że pieśń ogromna rozlewała się skłębionym