Tom, Rozdzial

 1     2, 14|       ich przeprze...A zajrzyj, Nastuś, do nas.~- Idźcie z Bogiem,
 2     3, 30|         po drodze! - śmiała się Nastuś pociągając go ździebko za
 3     3, 30|  warczały.~Zbili się w kupę, że Nastuś z Józką, Weronka z dziećmi,
 4     3, 32|        pozwoleństwo dadzą, kiej Nastuś ma jeno morgę?~- Pytał się
 5     3, 33|            Nie mów mu o liście, Nastuś, nie powiadaj...~- Żeby
 6     3, 33|       na papier.~- Nie powiesz, Nastuś, co?~- Dyć już ci wczoraj
 7     4, 42|     wilcy zjedzą.~- Nie zjedzą, Nastuś! Gront jest, to i łacniej
 8     4, 42|      jej dobrości. Nie bój się, Nastuś, wyrychtuję ci taką chałupę,
 9     4, 42|         tłumaczyć:~- A mogę to, Nastuś? Jakże, wygnała me i na
10     4, 42|    pomyśleć. ~- Będzie i krowa, Nastuś, będzie, jużem se jedną
11     4, 42|        puść pod swoją pierzynę, Nastuś - ozwała się Jagustynka.~-
12     4, 42|      nadgroda.~- Święta prawda! Nastuś! Nastuś! - skoczył kiej
13     4, 42|          Święta prawda! Nastuś! Nastuś! - skoczył kiej wilk do
14     4, 42|      skamlał:~- Wygonisz me to, Nastuś? wygonisz, najmilsza, w
15     4, 42|       odchodnym:~- Nie broń mu, Nastuś! Mało dobrego na świecie,
16     4, 42|   niestrudzenie, tylko kiedy mu Nastuś przyniesła śniadanie, to
17     4, 42| wpierając się w niego.~- Mojaś, Nastuś... samaś mi się dała...
18     4, 42|    przypołudnie zbierał la cię, Nastuś, jagódki, ale matka mu odebrała.~ ~
19     4, 43|   maciorkę! Zamrę pewnikiem, to Nastuś za to zmówi za mnie jaki