Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |   zachodem, nad lasami, że już krze i kamionki, i grusze po
 2     1, 3 |     jesień już była. Podlejsze krze, jako leszczyna, to karłowata
 3     1, 7 |      to patrzyła przez okna na krzę georginii, powaloną przez
 4     2, 16|     trącane w biegu drzewiny i krze sypały strugami okiści niby
 5     2, 16|       całymi familiami, jak te krze jałowcowe, co zawżdy zwartą
 6     2, 22|      wiszącą u pułapu, kiej te krze na szerokiej grzędzie, rozrosłe,
 7     2, 25|       niekaj szeleściły smutno krze nie docięte, to jakaś drzewina -
 8     3, 26|    pokrzywy i chwasty różne, i krze agrestowe obwiane były jasną,
 9     3, 30|   żałosny, z tej ciżby, co jak krze przyziemne tuliła się trwożnie
10     3, 30|        płomienie kiej czerwone krze wybuchały z ciemności.~-
11     3, 31|      głosy i wiater otrząsając krze roznosił po wsi terkoty,
12     3, 32|   jasnozielonych, na cierniowe krze, całe w białościach kwiatów
13     3, 32|   chorągwie zatrzepały i żyta, krze i ukwiecone drzewa jęły
14     3, 32|      tulą się radośnie niby te krze wątłe, a toć gwarzą, cieszą
15     3, 36|    kępy olch widziały się kiej krze dymiące, rzeka przebłyskiwała
16     3, 36|     cicho było i martwo, przez krze, osłaniające od żarów, siał
17     3, 36|     drogę zastąpiły kamionki a krze kolczaste, zawracał.~Odchodził
18     4, 42| chałupę podeprzeć.~A wycinając krze tarniny, mówił ze szydliwym
19     4, 48|  dziwnie bijącym sercem. Gęste krze ich przysłaniały i ciemnica,