Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |   roztrzęsioną głową, a łzy jak groch posypały się po jej twarzy
 2     1, 5 | nieboszce, a wielkich jak dobry groch polny!... - rzekł z rozmysłem,
 3     1, 9 |          jęczał cicho i łzy jak groch sypały mu się tak gęsto
 4     2, 16|       przez łzy, co się jej jak groch sypały, prosiła cicho:~-
 5     2, 22|  lipowym moście..."~- Przetak i groch!~- Każde dziecko o takich
 6     2, 25|        aż zadudniało, jakby kto groch na podłodze kijem wyłuskiwał.~
 7     3, 26|   jakieś ziarno.~- Musi być, że groch sieje, kiej tak wcześnie...
 8     3, 28| kołatało, łzy posypały się kiej groch. Aż w końcu oprzytomniała,
 9     3, 29|      była we wsi uważana, siała groch tuż za płotem w czarną i
10     3, 29|        na zagon.~- Jakże... kto groch sieje w Wielki Wtorek -
11     3, 30|        długich kiej bicze i jak groch największy!~Magda się już
12     3, 30|         że ziemniaki wsadzone i groch posiany.~- U drugich i tyla
13     3, 30|   wszystko było pomieszane kiej groch z kapustą, zboże powysypywane
14     3, 32|   niewola, to niewola!..~- A co groch ze sperką, to nie rosół
15     3, 32|       wójtem:~- Ho, ho! tym już groch powschodził...~- A prawda!..
16     3, 34|        to było na darmo, kiejby groch rzucał na ścianę, że w końcu
17     3, 35|       Płacz ją chwycił, łzy jak groch sypnęły się po rozognionej
18     4, 37|       prażone mięso z kapustą i groch szczodrze omaszczony.~-
19     4, 45|       do pracy, ale to wszystko groch na ścianę.~- Hale, kazaniem